بر زن واجب است گردن و زیر چانه خود را بپوشاند و حتی مقداری از زیر چانه را که هنگام بستن روسری (خمار = منظور از روسری همان خمار است، که زن سر خود را با آن می پیچد، و ژاید آن را بر سینه اش آویزان می کند. تفسیر المیزان ج5، ص 156) دیده می شود بنابر احتیاط واجب بپوشاند.
تحریرالوسیله، ج1، ص 142، م 4 عروةالوثقی، ج 1، ص 416، م 6
بر زن واجب است گردن و زیر چانه خود را بپوشاند حتی مقداری از زیر چانه را که هنگام بستن روسری دیده می شود بنابر احتیاط واجب، بپوشاند.
عروة الوثقی، ج1، ص 416، م 6
سوال: اگر در حین غسل از انسان حدث اصغر (هر چیز که وضو را باطل می کند مانند بول، باد معده و ...) سر بزند، غسل او چه حکمی دارد؟
غسل باطل نمی شود ولی باید برای نماز وضو بگیرد.
تحریرالوسیله، ج1، ص 43، م 19
توضیح المسائل، 1383، ص 50 م386
اتمام غسل لازم نیست بلکه کافی است که به قصد وظیفه واقعیّه (اعم از تمام یا اتمام) غسل را دوباره از سر شروع کند و بنابر احتیاط برای نماز و کاری که وضو لازم دارد، وضو بگیرد.
وسیلة النجاة، 1381، ص 64، م 19
توضیح المسائل، ص 78، م 379
خداوند در قرآن می فرماید:«یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا»: ای کسانی که ایمان آورده اید ! خدا را بسیار یاد کنید . و صبح و شام او را نیایش کنید (سوره احزاب ، آیات 41 و . 42). در مورد نماز پیغمبر اکرم فرمود و یا ائمه اطهار فرمودند ( چون هم در کلمات رسول اکرم هست و هم در کلمات ائمه ) « الصلوة عمود الدین » (وسائل ، ج 3 ، ص 23 ، ح . 13)نماز عمود خیمه دین است یعنی اگر دین را به منزله یک خیمه بر پا شده ای بدانیم که هم چادر دارد و هم طناب و هم حلقه و هم میخی که بزمین کوبیده اند و هم عمودی که آن خیمه را بر پانگاه داشته است ، نماز به منزله عمود این خیمه بر پا شده است . و مخصوصا در حدیث نبوی که رسول اکرم بیان فرموده است ، همین مطلب به همین شکل توضیح داده شده است.
درباره نماز وارد شده است : « ان قبلت قبل ما سواها و ان ردت رد ما سواها» (وسائل ، ج 3 ، ص 22 ، ح 1 ): یعنی شرط قبولی و پذیرش سایر اعمال انسان قبولی نماز است . به این معنی که اگر انسان کارهای خیری انجام بدهد و نماز نخواند و یا نماز بخواند اما نماز نادرست و غیر مقبولی که رد بشود ، سایر کارهای خیر اوهم رد می شود . شرط قبولی سایرکارهای خیر انسان قبول شدن نماز اوست . در حدیث دیگر است که : « الصلوة قربان کل تقی » (نهج البلاغه ، حکمت 131 ، ص . 1152 ) ، نماز مایه تقرب هر انسان پرهیز کار است . باز در حدیث دیگر است که شیطان همیشه از مؤمن ناراحت و گریزان است ، مادامی که مراقب و محافظ نمازش هست و امثال اینها که ما در اخبار و احادیث زیاد داریم و حتی از خود قرآن مجید می توان این مطلب را یعنی اهمیت فوق العاده نماز را استنباط کرد. نماز، جزء برنامه انبیاء بوده است . حضرت عیسی (ع) در گهواره می گوید: خداوند مرا تا زنده هستم به نماز و زکات سفارش کرده است : «وأوصنی بالصلوة والزکوة ما دمت حیّا» (مریم ، 31) امام حسین (ع)، حتی ظهر روز عاشورا در میدان مبارزه و در برابر تیرهای دشمن هم نماز را رها نکرد
وصیتنامه حاوی جملاتی است که موصی نسبت به انجام آنها دغدغه دارد، به همین خاطر نشأت گرفته از افکار وی است و هرقدر که افکار بلندتر باشد وصیت بیشتر قابل استفاده و راهگشاست. علمای بزرگ اسلام که عمری را در راه هدایت جامعه صرف کردهاند در وصیتنامههای خویش نیز این امر را نادیده نگرفته و به امور روشنی بخشی اشاره نموده اند که یقینا ذکر آنها میتواند هدایتگر باشد.
آیت الله قاضی(ره)
وصیت نامه آیت الله قاضی(ره) سرشار از نکات مهم و تکان دهنده است که عمده آنها نماز است و توسل است.
حجت الاسلام والمسلمین صدیقی خطیب محبوب جمعهای مذهبی و امام جمعه موقت تهران که توفیق درک شاگردی آیت الله سیدرضا بهاءالدینی را دارد.
به مناسبت پانزدهمین سالگرد رحلت عارف پارسا، در گفتگویی خواندنی در مجله پاسدار اسلام صحبتهایی شنیدنی و نکاتی جالب درخصوص آیت الله سیدرضا بهاءالدینی، مطرح کرده و دریچههای جدیدی را در شناخت این بزرگوار به روی مخاطب گشوده است که در ادامه بخشهایی از آن تقدیم می شود:
خیلی دقیق یادم نیست. من بچه طلبه بودم در یک مجلسی که ایشان بودند، روضه خواندم و آقای بهاءالدینی خیلی مرا تحویل گرفت.
سوره عنکبوت ، آیه :45
اتل ما اوحی الیک من الکتاب واقم الصلاه ان الصلاه تنهی عن الفحشاء والمنکر ولذکر الله اکبر والله یعلم ما تصنعون
هر چه را از این کتاب بر تو وحی شده است تلاوت کن و نماز بگزار ،که نماز آدمی را از فحشا و منکر باز می دارد و ذکر خدا بزرگ تر است وخدابه کارهایی که می کنید آگاه است
سوره رعد ، آیه 28 :
الذین آمنوا وتطمئن قلوبهم بذکر الله الا بذکر الله تطمئن القلوب
آنان که ایمان آورده اند و دلهایشان به یاد خدا آرامش می یابد آگاه باشید که دلها به یاد خدا آرامش می یابد
امروز هم مثل روزای پیش نماز صبحم قضا شد در صورتی که ساعتم را برای پیش از اذان تنظیم کرده بودم که مثلا برای نماز شب بیدار شوم هر وقت انسان های با ایمان و مؤمن رو میبینم که چقدر به نمازهای واجب و مستحب اهمیت میدن با خودم عهد میکنم هرگز نگذارم نمازم قضا بشه و وقتی از فضایل و برکات نماز شب میشنوم مدهوش میشم با خودم میگم تا کی خواب و تن پروری؟ از امشب نماز شب رو شروع میکنم و هرگز ترکش نمیکنم با انگیزه دو چندان ساعت رو تنظیم میکنم و میخوابم با ذکر و قول و قرار با خدا به رختخواب میرم هنوز چیزی نگذشته که ساعت زنگ میزنه اه چقدر زود گذشت چشمامو نیمه باز میکنم و ساعتو برای چند دقیقه بعد تنظیم میکنم وای که دل کندن از این خواب شیرین چقدر سخته با خودم میگم حالا امشب خیلی خستم همون نماز صبحمو بخونم هنر کردم. وقتی چشمامو باز میکنم میبینم نماز صبحم نیز قضا شده و الان مدتهاست این شده برنامه من تا جایی که خودمو به فراموشی میزنم که ساعتم رو حتی برای نماز صبح تنظیم کنم و یا از خانواده بخام که بیدارم کنند بارها با خودم فکر کردم که چرا من که هم اهمیت نماز رو میدونم هم فضیلت و برکاتش رو و هم از ته دل تصمیم میگیرم چی میشه هرگز موفق نشده ام؟!