عَنْ ضَمْرَةَ بْنِ حَبِیبٍ قَالَ سُئِلَ النَّبِیُّ ص عَنِ الصَّلَاةِ فَقَالَ ص:

1.     الصَّلَاةُ مِنْ شَرَائِعِ الدِّینِ (نماز از قوانین دین است)

2.    وَ فِیهَا مَرْضَاةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ (و در آن رضایت پروردگار عز و جل)

3.    فَهِیَ مِنْهَاجُ الْأَنْبِیَاءِ (پس نماز سیره و روش روشن انبیاست)

4.    وَ لِلْمُصَلِّی حُبُّ الْمَلَائِکَةِ (نماز گذار مالک عشق ملائکه است)

5.    وَ هُدًى (هدایت در مشت نمازکذار)

6.    وَ إِیمَانٌ (ایمان در قلبش)

7.    وَ نُورُ الْمَعْرِفَةِ (نور شناخت در سرش)

8.    وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزْقِ ( برکت در روزیش)

9.    وَ رَاحَةٌ لِلْبَدَنِ (راحتی و عافیت در بدنش است)

10.وَ کَرَاهَةٌ لِلشَّیْطَانِ (شیطان از نماز متنفراست و نمازگذار موجب خشم سیطان)

11.وَ سِلَاحٌ عَلَى الْکُفَّارِ (نماز سلاحی علیه کفار است)

12.وَ إِجَابَةٌ لِلدُّعَاءِ (عامل اجابت دعا)

13.وَ قَبُولٌ لِلْأَعْمَالِ (و قبولی اعمال)

14.وَ زَادٌ لِلْمُؤْمِنِ مِنَ الدُّنْیَا إِلَى الْآخِرَةِ (و توشه مومن در سفر دنیا تا عقبا)

15.وَ شَفِیعٌ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَلَکِ الْمَوْتِ (و شفیعی بین نمازگذار و فرشته­ مرگ است)

16.وَ أَنِیسٌ فِی قَبْرِهِ ( و نماز انیسی در قبر است)

17.وَ فِرَاشٌ تَحْتَ جَنْبِهِ (و مبلی زیر بدنش)

18.وَ جَوَابٌ لِمُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ (و پاسخ پرسشگران شب اول قبر)

19.وَ تَکُونُ صَلَاةُ الْعَبْدِ عِنْدَ الْمَحْشَرِ تَاجاً عَلَى رَأْسِهِ (و در صف محشر نماز تاجی بر سر بنده نمازگذار )

20.وَ نُوراً عَلَى وَجْهِهِ (و نوری بر چهره اش)

21.وَ لِبَاساً عَلَى بَدَنِهِ (و لباسی بر بدنش)

22.وَ سِتْراً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّارِ (و سدی بین او و آتش)

23.وَ حُجَّةً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الرَّبِّ جَلَّ جَلَالُهُ (و حجتی بین نمازگذار و پروردگار)

24.وَ نَجَاةً لِبَدَنِهِ مِنَ النَّارِ (و نجات از آتش)

25.وَ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ (و در عبور از پل صرات کذرنامه)

26.وَ مِفْتَاحاً لِلْجَنَّةِ (و  کلید ورود بهشت)

27.وَ مُهُوراً لِلْحُورِ الْعِینِ (و مهریه حوریان بهشتی)

28.وَ ثَمَناً لِلْجَنَّةِ (و بهای بهشت)

29.بِالصَّلَاةِ یَبْلُغُ الْعَبْدُ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْیَا (به واسطه نماز بنده به درجات عالیه می­ رسد)

ِأَنَّ الصَّلَاةَ تَسْبِیحٌ وَ تَهْلِیلٌ وَ تَحْمِیدٌ وَ تَکْبِیرٌ وَ تَمْجِیدٌ وَ تَقْدِیسٌ وَ قَوْلٌ وَ دَعْوَةٌ

(بحارالأنوار ج : 79 ص : 231)

امام رضا (علیه السلام) در مورد آداب نماز فرمودند:

اگر برای نماز ایستادی تلاش کن با حالت خواب آلودگی و سستی و تنبلی نباشد.

بلکه با آرامش و وقار نماز را بجای آور و بر تو باد که در نماز خاشع و خاضع باشی و برای خدا تواضع کنی و خشوع و خوف را برخود هموار سازی در آن حال که بین بیم و امید ایستاده‏ای و پیوسته با طمأنینه و نگران باشی.

همانند بنده گریخته و گنهکار که در محضر مولایش ایستاده، در پیشگاه خدای عالمیان بایست.

پاهای خود را کنار هم بگذار و قامتت را راست نگهدار و به راست و چپ توجه نکن!

و چنان باش که گویی خدا را می‏بینی، که اگر تو او را نمی‏بینی او تو را می‏بیند.

[برگرفته از فقه الرضا -علیه السلام- ص 101]

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام ‏: إِذَا غَلَبَتْکَ عَیْنُکَ وَ أَنْتَ فِی الصَّلَاةِ فَاقْطَعِ الصَّلَاةَ وَ نَمْ فَإِنَّکَ لَا تَدْرِی لَعَلَّکَ أَنْ تَدْعُوَ عَلَی نَفْسِکَ.

امام علی علیه السلام فرمود: هرگاه در نماز، خواب بر چشمت غلبه کرد نماز را قطع کن و بخواب که تو نمی دانی، شاید بر ضد خودت دعا می‌کنی.

(بحار الأنوار، ج‏81 ،ص 320)    

قَالَ علی علیه السلام : وَ لَا یَعْبَثِ الرَّجُلُ فِی صَلَاتِهِ‏ بِلِحْیَتِهِ‏ وَ لَا بِمَا یَشْغَلُهُ عَنْ صَلَاتِهِ

امام علی علیه السلام فرمود: مرد در نماز با ریشش و آنچه او را از نمازش به خود مشغول می‌دارد بازی نمی کند.

(وسائل الشیعة، ج‏7، ص 261)    

امام جواد علیه السلام فرمود: دعا قبل و بعد از نماز مستجاب است.

(بحار الأنوار، ج‏82، ص 325)    

کَانَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ علیه السلام : إِذَا قَامَ إِلَی الصَّلَاةِ لَبِسَ أَجْوَدَ ثِیَابِهِ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِمَ تَلْبَسُ أَجْوَدَ ثِیَابِکَ فقَالَ إِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمَالَ فَأَتَجَمَّلُ لِرَبِّی وَ هُوَ یَقُولُ‏ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ فَأُحِبُّ أَنْ أَلْبَسَ أَجْوَدَ ثِیَابِی.
امام حسن علیه السلام هرگاه به نماز می‌ایستاد، بهترین لباسش را می‌پوشید، پس به ایشان گفته شد: ای پسر فرستاده خدا، چرا بهترین لباست را می‌پوشی؟ فرمود: خداوند متعال زیباست و زیبایی را دوست دارد. پس برای پروردگارم خود را زیبا می‌سازم که می‌فرماید: نزد هر مسجد زینتتان را بر گیرید. پس دوست می‌دارم که بهترین لباسم را به تن کنم.

(بحار الأنوار، ج‏80، ص 175)    

قَالَ الصادق علیه السلام : صَلَاةُ مُتَطَیِّبٍ‏ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِینَ صَلَاةً بِغَیْرِ طِیبٍ.
امام صادق علیه السلام فرمود: نماز شخص خوشبو برتر از هفتاد نماز بدون بوی خوش است.

(وسائل الشیعة، ج‏4، ص : 434)    

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ‏: رَکْعَتَانِ‏ بِسِوَاکٍ‏ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِینَ رَکْعَةً بِغَیْرِ سِوَاکٍ.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: دو رکعت[کسی که] مسواک زده بهتر از هفتاد رکعت بدون مسواک است. (المحاسن، ج‏2،‌ ص 561)    

قَالَ علی علیه السلام : لَا صَلَاةَ لِجَارِ الْمَسْجِدِ إِلَّا فِی الْمَسْجِدِ إِلَّا أَنْ یَکُونَ لَهُ عُذْرٌ أَوْ بِهِ عِلَّةٌ فَقِیلَ لَهُ وَ مَنْ جَارُ الْمَسْجِدِ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ مَنْ‏ سَمِعَ‏ النِّدَاءَ.
امام علی علیه السلام فرمود: برای همسایه مسجد، نمازی نیست جز در مسجد، مگر اینکه بیماری یا عذری داشته باشد. به حضرت گفته شد: ای امیر مومنان چه کسی همسایه محسوب می‌شود؟ حضرت فرمود آن که صدای اذان را می‌شنود.

(دعائم الإسلام، ج‏1، ص 148)    

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ‏: الْجُلُوسُ فِی الْمَسْجِدِ لِانْتِظَارِ الصَّلَاةِ عِبَادَةٌ مَا لَمْ یُحْدِثْ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا الْحَدَثُ قَالَ الِاغْتِیَابُ.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: به انتظار نماز نشستن در مسجد، عبادت است تا آنگاه که حدثی از او سر نزند. گفته شد: ای پیامبر خدا، چگونه حدثی؟ فرمود: غیبت کردن.

(بحار الأنوار، ج‏80، ص 384)