نماز جمعه

نماز جمعه ، قلب انقلاب است
که پر احساس و پر شور و شتاب است

نماز جمعه ، دریای خروشان
ز رحمت ، چشمه ای فیاض و جوشان
 

جلای دل ، اذان دلربایش
بلای جان دشمن ،خطبه هایش

دعای وحدتش پیمان امت
میان مسلمین عهد اخوت

به هم پیوسته صفهایش سراسر
جوان و پیر و مرد و زن ، برابر

خروشان لشگر قرآن و عترت
که افکنده ست دنیا را به حیرت

نماز جمعه، مشتی سخت و محکم
که فرق دشمنان کوبیده در هم

صلای ضد تبعیض نژادی است
نمازی  هم سیاسی هم عبادی است

غریو دوری از ننگ و اسارت
جمیع هل ایمان را بشارت

نماز جمعه ، یک قدرت نمایی  است
ستاد لشگر کافرزدایی است

نماز عشق و ایمان و تعهد
نمایشگاهی از(( ایاک نعبد))

شعارش ، جنگ با مستکبران است
ندایش ، ننگ بر غارتگران است

نفسها گرم ، از (( الله اکبر))
ز نام حضرت (( مهدی )) معطر

(حسان ) هر کسی  توفیق یابد
به این میعاد امت می شتابد

                                       حبیب ا... چایچیان(حسان)

گلدسته ها

باز از گلدسته ها ، عطر اذان
می تراود در فضای آسمان

بر دلم چیزی است مثل بوی یاس
شادی و دلشوره ، ایمان و هراس
 

رنگ گنبدها مرا گم می کند
مثل درا پر تلاطم می کند

از وجود خود فراتر می شوم
غرق در الله اکبر می شوم

می روم تا آستان شستشو
در کنار حوض ، آهنگ وضو

در نماز ، احساسها گل می دهند
گفتگوها بوی سنبل می دهند

از گلوها بُغضها وا می شود
روی لب لبخند پیدا می شود

دوست داری با خدا صحبت کنی؟
نور را در خانه ات دعوت کنی؟

هست شیرین تر ز معنای عسل
نغمة حیّ علی خیر العمل

رو به سوی قبله با آغوش باز
خویش را گم کن در آغوش نماز!

                                       شهرام محمدی

ناراحتی امام خمینی به خاطر نماز

جناب حجه الاسلام و المسلمین مهدی امام جمارانی نقل می کند:

آن روز که بیمارستان منتقل شدند ، سفارش فرمودند ، ساعت اقامه نماز ظهر و عصر را به ایشان اطلاع دهند و در مراحل اول ، نمازشان را خواندند و بعد به صرف غذا پرداختند. یکی از روزها یک دفعه متوجه شدند که سینی حامل غذا وارد اتاق شد. ایشان پرسیدند:((مگر وقت اقامه نماز فرارسیده؟)) حاضران در جوابشان گفتند:((بله، وقت نماز رسیده است)). امام با نهیبی به حاضران رو کردند و فرمودند:((پس چرا مرا بیدار نکردید؟)) که در جواب گفته بودند:((به دلیل وضع خاص شما نخواستیم بیدارتان کنیم)). و باز ایشان با ناراحتی گفتند:((چرا با من این شکل برخورد می کنید؟ غذا را پس ببرید تا من نماز را اقامه سازم)).

لباس نماز

استاد شهید مطهری اهمیت فوق العاده ای برای نماز قائل بودند، ایشان هرگز با لباس خانه نماز نمی خواندند خصوصاً نماز صبح را. ما که از رختخواب بیرون می آییم با همان لباس زیر نماز صبح را می خوانیم ، اما ایشان به هنگام نماز لباس پوشیده ، عمامه بر سر می گذاشتند و خودشان را برای نماز آراسته می کردند شاید این کار بدین سبب بود که می خواستند از همان آغاز که لباس می پوشیدند ، آمادگی روحی پیدا کنند ، یعنی می خواهم کاری انجام دهم که سرسری نیست، این حالت آمادگی قبل از نماز مسلماً تاثیر روحی بسزایی دارد.

راز نماز

با شهید بزرگوارآیه الله دستغیب برای حج عمره هم سفر بودیم. هواپیما از تهران به طرف بیروت پرواز کرد تا از آنجا عازم جدّه شویم. در فرودگاه بیروت چند ساعتی معطل شدیم.اذان مغرب بود که هواپیما آماده پرواز شد.

شهید دستغیب خیلی سعی می کرد نماز مغرب و عشاء را اول وقت بخواند ، اما درهای هواپیما بسته بود و نمی شد کاری کرد. ایشان چند بارخواستند پیاده شوند که مانع شدند. تاخیر هواپیما به حدی انجامید که اگر به جدّه می رسیدیم ، نماز قضا می شد.

شهید دستغیب از این که نمی توانست به نمازش برسد، خیلی ناراحت بود.ما نیز تشویش داشتیم. ولی ایشان خیلی نگران فوت نماز بود.موتور هواپیما که روشن بود ، یک دفعه با نقص فنی رو به رو شد. خدمه هواپیما ناگهان در هواپیما را باز کردند، تا نقص هواپیما برطرف شود.همه پیاده شدیم.شهید دستغیب از این که به نمازش می رسید، خیلی خوشحال بود.ما هم خوشحال بودیم.خدمه می گفتند:شاید چند ساعت طول بکشد تا هواپیما آماده پرواز بشود. نماز را که خواندیم، خبر دادند که هواپیما آماده پرواز است، سوار شوید.من هنوز در حیرت این راز بودم که میان نماز شهید و نقص هواپیما چه سری نهفته است.

شیوه بیدار کردن برای نماز

حجه الاسلام امام جمارانی نقل می کردند:

یک نفر از کمونیست ها برایم می گفت که : (( من از میان شما اهل علم ، تنها به یک نفر ارادت فوق العاده ای دارم و آن شخص آقای دستغیب شیرازی است)).

پرسیدم: ((شما را با ایشان چه کار بود؟ چگونه به ایشان ارادت پیدا کردید؟))

گفت :(( در زندان انفرادی روی سکوی مخصوص استراحت زندان خوابیده بودم. نیمه های شب بود.ناگهان درب زندان باز شد.پیرمردی کوتاه قد و لاغر اندامی را وارد کردند. من سر را بالا کرده بودم. تا دیدم یک نفر عمامه به سر وارد شد ، سرم را زیر لحاف برده و دوباره خوابیدم.

نزدیکی های آفتاب بود. حس کردم دستی به آرامی مرا نوازش می دهد. چشم باز کردم. آن سیّد پیرمرد سلام کرد و با زبانی خوش گفت: (( آقای عزیز! نمازتان ممکن است قضا شود)).

من با تندی و پرخاش گفتم: (( من یک کمونیست هستم و نماز نمی خوانم)).

آن بزرگوار فرمود:((پس خیلی ببخشی ، من معذرت می خواهم که شما را بد خواب کردم . مرا عف کنید)).

من دوباره خوابیدم.پس از بیدار شدن ، مجدداً آن بزرگوار از من سخت معذرت خواست؛ به نحوی که من از تندی کردن پشیمان شده و گفتم:((آقا مانعی ندارد.حالا چون شما مسن هستید، روی سکو بیایید و من پایین می روم)).

ایشان نپذیرفت و گفت:((نه شما سابقه دار هستید. خیلی پیش از من زندانی شده اید و زحمت بیشتری متحمل گردیده اید، حق شما است که آن جا بمانید!))

هرچه اصرار کردم ، نپذیرفت و روی زمین ماند!)).

نماز در مسجد متروکه

عده ای علاقمند بودند که لااقل فریضه خود را با مرحوم حاج شیخ عباس قمی به جا آورند و به همین اندازه از فیض وجودش بهره مند شده باشند.

یکی از عادات این مرد شریف این بود که اغلب اوقات فریضه خویش را در مساجد متروکه به جا می آورد.اتفاقاً به محض اطلاع مردم روز به روز بر کثرت جمعیت افزوده می شد تا حدی که آن مسجد مورد علاقه مردم و به دست عده ای برومند تعمیر می گردید، پس از انجام مقصدش دیگر به نماز در آن مسجد حاضر نمی شد و یک مسجد متروکه و مخروبه دیگر را انتخاب می کرد و بدون اطلاع مردم چند نوبت اداء فریضه را در آنجا ادامه می داد. پس از چند روز مردم مطلع شده و از راههای بسیار دور برای درک نماز با ایشان به آن مسجد می شتافتند و به این سبب مساجد مخروبه معمور می شد.

وهر زمان جمعیت کثیری در نماز خود مشاهده می کرد و یا به واسطه کثرت جمعیت ، مکبری تکبیر می گفت. پس از آن روز ، دیگر به نماز حاضر نمی شد و پیوسته مراقب احوالات خود بود و شب و روز به وظایف خود اشتغال داشت و اهم شغل او تالیف بود از درک فیض منبر و مواعظ و نصایح ایشان عموم طبقات استفاده می بردند.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ‏: رَکْعَتَانِ‏ بِسِوَاکٍ‏ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِینَ رَکْعَةً بِغَیْرِ سِوَاکٍ.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: دو رکعت[کسی که] مسواک زده بهتر از هفتاد رکعت بدون مسواک است. (المحاسن، ج‏2،‌ ص 561)    

قَالَ الصادق علیه السلام : صَلَاةُ مُتَطَیِّبٍ‏ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِینَ صَلَاةً بِغَیْرِ طِیبٍ.
امام صادق علیه السلام فرمود: نماز شخص خوشبو برتر از هفتاد نماز بدون بوی خوش است. (وسائل الشیعة، ج‏4، ص : 434)

کَانَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ علیه السلام : إِذَا قَامَ إِلَی الصَّلَاةِ لَبِسَ أَجْوَدَ ثِیَابِهِ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِمَ تَلْبَسُ أَجْوَدَ ثِیَابِکَ فقَالَ إِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمَالَ فَأَتَجَمَّلُ لِرَبِّی وَ هُوَ یَقُولُ‏ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ فَأُحِبُّ أَنْ أَلْبَسَ أَجْوَدَ ثِیَابِی.
امام حسن علیه السلام هرگاه به نماز می‌ایستاد، بهترین لباسش را می‌پوشید، پس به ایشان گفته شد: ای پسر فرستاده خدا، چرا بهترین لباست را می‌پوشی؟ فرمود: خداوند متعال زیباست و زیبایی را دوست دارد. پس برای پروردگارم خود را زیبا می‌سازم که می‌فرماید: نزد هر مسجد زینتتان را بر گیرید. پس دوست می‌دارم که بهترین لباسم را به تن کنم. (بحار الأنوار، ج‏80، ص 175)    

قَالَ الجواد علیه السلام :‏ الْمَسْأَلَةُ قَبْلَ الصَّلَاةِ وَ بَعْدَهَا مُسْتَجَابَةٌ.
امام جواد علیه السلام فرمود: دعا قبل و بعد از نماز مستجاب است. (بحار الأنوار، ج‏82، ص 325)    

قَالَ علی علیه السلام : وَ لَا یَعْبَثِ الرَّجُلُ فِی صَلَاتِهِ‏ بِلِحْیَتِهِ‏ وَ لَا بِمَا یَشْغَلُهُ عَنْ صَلَاتِهِ
امام علی علیه السلام فرمود: مرد در نماز با ریشش و آنچه او را از نمازش به خود مشغول می‌دارد بازی نمی کند. (وسائل الشیعة، ج‏7، ص 261)    

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام ‏: إِذَا غَلَبَتْکَ عَیْنُکَ وَ أَنْتَ فِی الصَّلَاةِ فَاقْطَعِ الصَّلَاةَ وَ نَمْ فَإِنَّکَ لَا تَدْرِی لَعَلَّکَ أَنْ تَدْعُوَ عَلَی نَفْسِکَ.
امام علی علیه السلام فرمود: هرگاه در نماز، خواب بر چشمت غلبه کرد نماز را قطع کن و بخواب که تو نمی دانی، شاید بر ضد خودت دعا می‌کنی. (بحار الأنوار، ج‏81 ،ص 320)    

قَالَ الباقر علیه السلام : إِذَا سَلَّمْتَ‏ فَارْفَعْ‏ یَدَیْکَ بِالتَّکْبِیرِ ثَلَاثاً.
امام باقر علیه السلام فرمود: هنگامی که سلام دادی ،دستانت را سه بار به تکبیر بلند کن. (بحار الأنوار، ج‏83،‌ ص 22)    

قَالَ الصادق علیه السلام : مَنْ سَبَّحَ تَسْبِیحَ فَاطِمَةَ فِی دُبُرِ الْمَکْتُوبَةِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَبْسُطَ رِجْلَیْهِ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ.
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس بعداز نماز واجب تسبیحات حضرت فاطمه علیها السلام را بگوید،قبل از حرکت خداوند بهشت را بر او واجب می‌کند. (بحار الأنوار، ج‏82،‌ ص 332)    

قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله ‏: مَنْ قَرَأَ آیَةَ الْکُرْسِیِ‏ فِی‏ دُبُرِ کُلِّ صَلَاةٍ لَمْ یَمْنَعْهُ دُخُولَ الْجَنَّةِ إِلَّا الْمَوْتُ وَ مَنْ قَرَأَهَا حِینَ نَامَ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَی جَارَهُ وَ أَهْلَ الدُوَیْرَاتِ حَوْلَهُ.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس آیه الکرسی را در پی هر نمازی بخواند، چیزی او را از ورود به بهشت منع نمی‌کند مگر مرگ و هر کس آن را هنگام خواب بخواند خداوند او و همسایگانش را حفظ می‌نماید. (بحار الأنوار، ج‏89، ص269)    

قَالَ الصادق علیه السلام :‏ سَجْدَةُ الشُّکْرِ وَاجِبَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ تُتِمُّ بِهَا صَلَاتَکَ وَ تُرْضِی بِهَا رَبَّکَ وَ تَعْجَبُ الْمَلَائِکَةُ مِنْکَ وَ إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا صَلَّی ثُمَّ سَجَدَ سَجْدَةَ
امام صادق علیه السلام فرمود: سجده شکربر هر مسلمانی واجب است .با آن نمازترا کامل می‌کنی، پروردگارت را خوشنود می‌سازی و فرشتگان را به شگفتی می‌آوری. (من لا یحضره الفقیه، ج‏1،‌ ص 333)    

قَالَ علی علیه السلام : فَإِذَا فَرَغَ الْعَبْدُ مِنْ صَلَاتِهِ‏ فَلْیُصَلِ‏ عَلَی النَّبِیِّ ص- وَ لْیَسْأَلِ اللَّهَ الْجَنَّةَ وَ لْیَسْتَجِرْ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ- وَ یَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ یُزَوِّجَهُ الْحُورَ الْعِینَ
امیر مومنان علی علیه السلام می‌فرماید: هرگاه بنده از نمازش فارغ شود،بر پیامبر9درود فرستد وبهشت را از خداوند بخواهد واز آتش به خداپناه ببرد وبخواهدکه حوریه های بهشتی را به همسریش درآورد. (وسائل الشیعة، ج‏6،‌ ص 467)    

آرزوی نماز

از جمله داستانهای شنیدنی از کرامات بحرالعلوم این است که روزی خواهر او در بستر بیماری بود و از بیماری خود به سید شکایت می کرد و از دنیا رفتن خود را به سید بازگو می نمود، بحرالعلوم فرمود: نگران نباش، تو سلامتی خود را باز می یابی و به آرزویی می رسی که من نخواهم رسید، من آرزو می کنم که شیخ حسین نجف(که در زهد و تقوا مرتبه بالایی دارد) بر من نماز بخواند ، ولی او نماز نمی گزارد.ولی ای خواهر ، او برشما نماز خواهد خواند.نقل کرده اند که جریان همین طور شد و بعد از درگذشت بحرالعلوم،شیخ حسین نجف در بستر پیری و بیماری افتاده بود که خبر درگذشت خواهر بحرالعلوم را به او رساندند، آن شیخ که به شدت تب کرده بود از بستر بلند شد و مثل حال صحت رفت و بر او نماز خواند، و بعد برگشت به منزل باز همان تب شدید بر او عارض شد.