امروز ما و فرزندانمان سر سفره ی غرب و محصولات غرب نشسته­ ایم؛ از انیمیشن­ ها و فیلم­ های سینمایی که از تلویزیون خودمان پخش می­ شود گرفته تا آثار هالیود و ماهواره ها و در نهایت میلیون­ ها سایت و وبلایگ­ی که توسط دشمنانمان مدیریت می­شود.

***

راستی این­ها ما را به کدام سو هدایت می­ کند؟

آیا دوست نداریم که سر سفره­ی قرآن بنشینیم؟

آیا آسمانی شدن آرزویمان نیست؟

راستی فرزنانمان چه؟

چگونه می­ توان آنها را از خطر این شیاطین بیمه کرد؟

چگونه می­ توان آنان را از دام شیطان نجات داد و در دامن قرآن گذارد؟

قرآن می­ گوید: راز بهره­ مندی از هدایت آسمانی بعد از ایمان به خدا اقامه­ ی نماز است.

ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ *الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاة...

(البقرة : 2 و3)

آن کتاب با عظمتى است که شک در آن راه ندارد و مایه ی هدایت پرهیزکاران است. (پرهیزکاران) کسانى هستند که به غیب [آنچه از حس پوشیده و پنهان است‏] ایمان مى‏آورند و نماز را برپا مى‏دارند...

در نماز مدام از خدا راه را می­ طلبیم و نجات از بی راهه را می­ خواهیم. آیا کسی که در شبانه روز ده بار از خالق خود راه را می­ جوید گمراه می­ شود؟

اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم * صِراطَ الَّذینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّین

(الفاتحة:6  و 7)

ما را به راه راست هدایت کن ... راه کسانى که آنان را مشمول نعمت خود ساختى نه کسانى که بر آنان غضب کرده‏اى و نه گمراهان.

• نماز اولین و بهترین گام عملیاتی برای، رسیدن به سعادت و نجات از شقاوت است.

• نماز اولین و بهترین گام عملیاتی برای، تقویت ایمان و نجات از کفرو نفاق است.

آیا رستگاری و سعادت آرزوی قلبی همه­ ی ما نیست آیا مقام مؤمنین کم مقامی است که به سادگی از کنار آن بگذریم، قرآن می­ گوید اولین گام عملیاتی برای تقویت ایمان و راهیابی به شاه­راه سعادت اقامه­ ی نماز است.

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُون* الَّذینَ هُمْ فی‏ صَلاتِهِمْ خاشِعُون

(المؤمنون : 1)

به راستى مؤمنان رستگار شوند. همان کسانى که در نمازشان فروتنند

• نماز اولین و بهترین گام عملیاتی برای، نهادینه کردن خود کنترلی و خلاف ترسی و برون رفت از لااوبالی گری است.

• نماز اولین و بهترین گام عملیاتی برای، نهادینه کردن روحیه­ ی قانونمداری و پیشگیری و درمان بیماری قانون­گریزی است.

ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ *الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاة

(البقرة : 2 و3)

• نماز اولین و بهترین گام عملیاتی برای، نهادینه کردن روحیه­ ی عدالت و عدالت رفتاری و پیشگیری از ظلم و تجاوز به حقوق دیگران است

• نماز اولین و بهترین گام عملیاتی برای، نهادینه کردن امنیت اجتماعی و برون رفت از جرم و فحشا است.

پیرمردی جلو در زندان نشسته بود و گریه می­ کرد، کنارش نشستم، دستم را روی شانه­ اش گذارشتم و از او پرسیدم؛ پدرم! چه شده؟

گفت: به خدا خیلی خون دل خوردم تا به اینجا رساندمش، 22 سال کارگری، زحمت­ها کشیدم. اما الآن چی؟ ناخلف از کار در آمد. هر روز یک درد سر تازه. این آخری معلوم نیست چه غلطی کرده که ممنوع الملاقاتش کرده­ اند. الآن یک هفته است پشت در زندان نشسته­ ام. نمی­ گذارند ببینمش.

واقعا از آیند خود و فرزندانمان احساس خطر نمی­ کنیم؟

نکند فرزن من هم بزهکار شود؟

آیا راهی هست؟

آیا راهی هست که او را بیمه کنم؟

آیا راهی هست که او را در مقابل انحرافات اجتماعی و جرم و بزه بیمه کنم؟

قرآن بازهم نماز را به عنوان اولین اقدام معرفی می­ کند:

وقتی از مجرم می­ پرسند چه چیز تو را به این روز انداخت؟

پاسخ را از اینجا شروع می­ کند:

*** بی نمازی ***

فىِ جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ* عَنِ الْمُجْرِمِینَ* مَا سَلَکَکمُ‏ْ فىِ سَقَرَ* قَالُواْ لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ

(مدثر/40تا43)

آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مى‏ کنند ... از مجرمان: چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» مى‏ گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم،

... أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَر

(العنکبوت : 45)

نماز را برپا دار، که نماز (انسان را) از زشتیها و گناه بازمى‏دارد، و یاد خدا بزرگتر است و خداوند مى‏ داند شما چه کارهایى انجام مى‏دهید!

احکام و مقرران نماز، تمرین و الزام بسیار قوی برای نماز گذار است، تا روحیه عدالت و پاکی گرایی در او تقویت شود و از هر گونه ظلم، جور، گناه و فحشایی به طور جدی فاصله بگیرد.

رئیس زندان تهران و مشهد در آماری اعلان کردند: «نود درصد مجرمین بی­نمازها هستند»

• نماز اولین و بهترین گام عملیاتی برای، نهادینه کردن روحیه­ ی کمال گرایی و پیشگیری از شهوت گرایی و لذت محوری است.

باید یادشان برود برای چه آمده اند،

باید یادشان برود تا کجا می توانند بروند،

باید یادشان برود ریشه در کجا دارند

باید یادشان برود تا کجا لیاقت رشد دارند

باید سرگرمشان کنیم

باید سرگردانشان کنیم

بهترین راه هوس است

بهترین راه شهوت است

هوس بهترین قفس است برای در بند کشیدن

شهوت بهترین شراره است برای به آتش کشیدن

این ها محتوای جلسه ای بود پشت درهای بسته با حضور دنیا و شیطان جن و انس.

جلوه های دنیا، وسوسه های آن دشمن قسم خورده که از زمان پدرمان ـ آدم ـ کینه شتری به دل گرفته(قالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعین ص : 82)، دسیسه های طاقوت استکباری که جز به نابودیمان نمی­اندیشد؛ همه و همه دست به دست هم داده اند تا ما را چنان در دام شهوت و هوا و هوس به بند و قفس بکشند که دیگر نفسمان بالا نیاید و اندیشه عالم بالا را از سرمان بیرون کنند.

ساز مدرنیته که به دست دشمنان دوست نمای غربیمان کوک شده است و چه ظاهر گوش نوازی دارد، غافل از اینکه غافلمان می­کند از عاقبت کار و ذوبمان می کند در روز مرگی و اکنون زدگی. تا کی باید به این ساز برقصیم سازی که هر روز با یک ایسم جدید می نوازد، رقص رفاه زدگی، رقص تن آسایی، رقص ترس؛ ترس از از دست دادن رفاه، رقص پوچ اندیشی، رقص احساسهای پوچ و احساس پوچی.

آواز سینما، آوازی که در دستگاه هالیوود می­ خواند، آوازی که حلقومش شهوت است و خشونت، سکس است و قتل، آوازی که دست مایه اش پاکی کودکانمان، سلامت خانواده های مان، امنیت اجتماعمان و آرامش قلبهایمان است. تا کی سر سفره های خانه هایمان بشقاب های ماهواره سرو کنیم. بشقاب هایی که با هنر نیرنگ و نیرنگ هنر تزئین شده است. بشقاب هایی که پر از غذاهای آنطرف آب است. غذاهایی که مسموم است.سمی که نفس رشدمان را به شماره انداخته است و پر پروازمان را به آتش شهوت سوزانده.

حال در این آوردگاه نبرد عقل و جهل، حق و باطل، هوش و هوس، راه کدام است، سلاح کدام است، با کدام تاکتیک و تکنیکی باید پیش رفت؟

قرآن بازهم نماز را به عنوان اولین عملیات معرفی می کند، والفجری که فجر است، فتح المبینی که فتحش آشکار است.

فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا (مریم : 59 )

امّا پس از آنان، فرزندان ناشایسته‏اى روى کار آمدند که نماز را تباه کردند، و از شهوات پیروى نمودند و بزودى (مجازات) گمراهى خود را خواهند دید!

این آیه ی شریفه تصریح دارد در اینکه شهوت گرایی و هوس مداری و درنتیجه شغاوت انجامی از ضایع کردن نماز آغاز می­شود و این مفهوم را فریاد می­ زند که اگر نماز با قامتی استوار اقامه شود قد علم می­کند در مقابل تمام کشش های بی امان نفس.

جهت سنین(۱۲-۷) ساله‌ها یا کودکان

۱- یاد دادن نماز به آنها.

۲- دادن جایزه به کودکان فقط به خاطر برگزاری نماز، اعم از مرتب خواندن، درست خواندن و به موقع خواندن نماز.

۳- بردن کودکان به مساجد و مراسم نماز توسط والدین که به صورت عادت در بیاید.

۴- راحت نمودن و راحت کردن نماز برای نمازگزار کودک.

۵- ارزش دادن و تشویق لفظی او در جمع دوستان و آشنایان.

جهت سنین(۱۹-۱۳) ساله‌ها یا نوجوانان

۱- آشناکردن آنها به فواید نماز.

۲- تبلیغ عملی(پدر و مادرو سایر بزرگان خودشان می بایست نماز خوان باشند).

۳- تفهیم این امر به نوجوان که نماز وظیفه یک مسلمان است و نشانه مسلمانی است.

۴- آشنا کردن با معنا و مفاهیم نماز.

۵- اصرار نکردن زیاد و عدم تکرار، که در غیر این صورت نتیجه معکوس خواهد داشت. زیرا پرگویی و مکررگویی کسالت آور است.

۶- سفارش کردن به نماز با آرامش وبیان منطقی و مستدل برای اقامه نماز.

۷- ذکر دلیل و فلسفه برای تک تک ارکان و اذکار نمازو عدم القاء نماز به صورت آمرانه و کورکورانه.

۸- برگزاری مسابقات و در نظر گرفتن جوایز نفیس برای برندگان مسابقات نماز.

جهت سنین جوانی(۳۰-۲۰) ساله ها

1- ملموس کردن نتایج منفی و فواید نماز. مثلا ذکر موفقیت افرادی که نماز خوان هستند و یا عدم موفقیت افرادی که در عین حال نماز نمی خوانند.

۲- سعی در معرفی و پیدا کردن دوستان موفق برای جوان که اهل نماز نیز باشند، به ویژه اینکه الگو پذیری جوان از جوان اسانتر و بهتر است.

۳- نماز را به صورت عادت و سنت درآوردن.

۴- بیان فواید نماز از جمله ،ایجاد نظم و برنامه، بهداشت جسمی و روانی، نوعی ورزش و امانتداری و .......

۵- القاء و اغناء این نکته که بهترین راه حل برای شکر گذاری ازخداوند اقامه نماز است.

۶- بیان حکمت و فلسفه و فایده نماز ازقول پیامبر اکرم و ائمه معصومین علیهم السلام.

۷- فراهم کردن امکانات برگذاری نماز مثل جا و سایر ملزومات.

۸- بهره گیری از زمان و مکان جهت تبلیغ نماز به نحو احسن

۹- سفارش به این نکته که نماز اوّل وقت مصونیت به همراه دارد.

۱۰- پیراسته کردن فضای مسجد و نمازخانه و .......

۱۱- سعی کنیم در برقرای ارتباط با نسل جوان فقط توجه نکنیم بلکه ابتدا همدلی سپس توصه نمائیم.

۱۲- حذف زواید و اضافات نماز و دنبله‌های آن به ویژه در نمازهای جماعت به دو دلیل. نخست ازجهت جسمانی، شاید برخی قادر به ادامه نماز نباشند. دوم شاید آشنا به انواع دعا و تعقیبات نماز نباشند که در هردو مورد احتمال شرمنگی برای فرد وجود دارد.

منبع تحقیق : بر گرفته از کتاب نماز و آثار فرهنگی، سیاس، اجتماعی آن

عَنْ ضَمْرَةَ بْنِ حَبِیبٍ قَالَ سُئِلَ النَّبِیُّ ص عَنِ الصَّلَاةِ فَقَالَ ص:

1.     الصَّلَاةُ مِنْ شَرَائِعِ الدِّینِ (نماز از قوانین دین است)

2.    وَ فِیهَا مَرْضَاةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ (و در آن رضایت پروردگار عز و جل)

3.    فَهِیَ مِنْهَاجُ الْأَنْبِیَاءِ (پس نماز سیره و روش روشن انبیاست)

4.    وَ لِلْمُصَلِّی حُبُّ الْمَلَائِکَةِ (نماز گذار مالک عشق ملائکه است)

5.    وَ هُدًى (هدایت در مشت نمازکذار)

6.    وَ إِیمَانٌ (ایمان در قلبش)

7.    وَ نُورُ الْمَعْرِفَةِ (نور شناخت در سرش)

8.    وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزْقِ ( برکت در روزیش)

9.    وَ رَاحَةٌ لِلْبَدَنِ (راحتی و عافیت در بدنش است)

10.وَ کَرَاهَةٌ لِلشَّیْطَانِ (شیطان از نماز متنفراست و نمازگذار موجب خشم سیطان)

11.وَ سِلَاحٌ عَلَى الْکُفَّارِ (نماز سلاحی علیه کفار است)

12.وَ إِجَابَةٌ لِلدُّعَاءِ (عامل اجابت دعا)

13.وَ قَبُولٌ لِلْأَعْمَالِ (و قبولی اعمال)

14.وَ زَادٌ لِلْمُؤْمِنِ مِنَ الدُّنْیَا إِلَى الْآخِرَةِ (و توشه مومن در سفر دنیا تا عقبا)

15.وَ شَفِیعٌ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَلَکِ الْمَوْتِ (و شفیعی بین نمازگذار و فرشته­ مرگ است)

16.وَ أَنِیسٌ فِی قَبْرِهِ ( و نماز انیسی در قبر است)

17.وَ فِرَاشٌ تَحْتَ جَنْبِهِ (و مبلی زیر بدنش)

18.وَ جَوَابٌ لِمُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ (و پاسخ پرسشگران شب اول قبر)

19.وَ تَکُونُ صَلَاةُ الْعَبْدِ عِنْدَ الْمَحْشَرِ تَاجاً عَلَى رَأْسِهِ (و در صف محشر نماز تاجی بر سر بنده نمازگذار )

20.وَ نُوراً عَلَى وَجْهِهِ (و نوری بر چهره اش)

21.وَ لِبَاساً عَلَى بَدَنِهِ (و لباسی بر بدنش)

22.وَ سِتْراً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّارِ (و سدی بین او و آتش)

23.وَ حُجَّةً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الرَّبِّ جَلَّ جَلَالُهُ (و حجتی بین نمازگذار و پروردگار)

24.وَ نَجَاةً لِبَدَنِهِ مِنَ النَّارِ (و نجات از آتش)

25.وَ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ (و در عبور از پل صرات کذرنامه)

26.وَ مِفْتَاحاً لِلْجَنَّةِ (و  کلید ورود بهشت)

27.وَ مُهُوراً لِلْحُورِ الْعِینِ (و مهریه حوریان بهشتی)

28.وَ ثَمَناً لِلْجَنَّةِ (و بهای بهشت)

29.بِالصَّلَاةِ یَبْلُغُ الْعَبْدُ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْیَا (به واسطه نماز بنده به درجات عالیه می­ رسد)

ِأَنَّ الصَّلَاةَ تَسْبِیحٌ وَ تَهْلِیلٌ وَ تَحْمِیدٌ وَ تَکْبِیرٌ وَ تَمْجِیدٌ وَ تَقْدِیسٌ وَ قَوْلٌ وَ دَعْوَةٌ

(بحارالأنوار ج : 79 ص : 231)

گاه دیده می‌شود که خودمان یا دیگران سر مسأله نمازمشکل پیدا می‌کنیم و انگار خواندن نماز برایمان همچون یک کوه سنگین می‌شود .

به راستی چرا این اتفاق در زندگی می‌افتد ؟

کارهای نیک، جای نماز را نمی‌گیردبعضی از افراد خیال می‌کنند یکی دو تا کار خوب انجام می‌دهند ، می‌تواند کارهای دیگرشان را جبران کند .

فردی قمه می‌زند،شب تا صبح سینه می‌زند اما نماز صبحش قضا می‌شود فکر می‌کند همان کارهای دیشبش بس است و جبران نماز قضا شده‌اش را می‌کند .

آیا می دانید که اگر شما در حال حمل قرآن باشید، شیطان دچار سردرد شدید میشود ! و باز کردن قرآن ،  باعث سرگیجه شیطان وزمین خوردنش میشود !!  و با شروع در خواندن قرآن ، شیطان به حالت غش فرو میرود!!! و عمل به قرآن باعث در اغما رفتنش میشود؟؟؟؟ ..

«حذیفه می‌گوید: شیوه رسول خدا صلی الله علیه و آله چنان بود که چون مشکلی برای او پیش می‌آمد، به نماز پناه می‌برد و از آن استعانت می‌جست.1 همچنین از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمود: پیامبران خدا چنان بودند که چون دچار نگرانی می‌شدند، به نماز پناه می‌بردند».2 ابودرداء گوید: «شیوه رسول خدا صلی الله علیه و آله چنان بود که چون شبی باد سهمگینی می‌آمد، به مسجد پناه می‌بردند تا آرام گیرند و چون در آسمان کسوف و خسوفی اتفاق می‌افتاد، به نماز پناه می‌بردند».3 در شیوه اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و بزرگان نیز می‌نویسند که در سختی‌ها، مشکل‌ها و مصیبت‌ها به نماز پناه می‌بردند و از آن استمداد می‌جستند که نمونه آن، روایت ابن عباس است. وی در مسیری می‌رفت که خبر مرگ فرزندش را به او دادند. در این هنگام، از مرکب پیاده شد و به کناری رفت؛ دو رکعت نماز به جای آورد و بازگشت و آن‌گاه گفت: ما همان کاری را انجام دادیم که خدا به ما دستور داده است که می‌فرماید: «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ».4

زن مومنه و نماز اول وقت

آورده اند که روزی زن صالحه‌ای به مجلس و اعظی رفت و آن واعظ می گفت هر مومن و هر مومنه‌ای که در اول وقت نماز کند و کارهای دنیانرکده بنماز مشغول شود حقتعالی به نور خود دل او را روشن گرداند و مهمات دنیا و آخرت او را بسازد و او را از شرّ نگاه دارد آن زن چون حدیت را بشنید همیشه در اول وقت نماز می گزارد روزی تنور تافته تا نان بپزد بانک اذان شنید و کودکی داشت بگریستن انم و خمیر ترش گردیده بود چنانکه از کنار ظرف بیرون آمده آن زن با خود گفت مرا سه کار ضروری پیش آمده هیچ به از آن نیست که همه را بگذارم و اول نماز را بجای آورم که رضای خدا در آنست پس بنماز ایستاد .

شیطان که آنحال را بدید فریاد برآورد یاران او حاضر شده دور او را گرفته و گفتند ای مهربان ترا چه واقع شده آن ملعون گفت مرا دردسر گرفته از کردار این زن که سجده می‌کند گفتند ای مهمتر چون بنماز ایستاد کودک او را در میان تنور انداز پس آن ملعون کودک او را در تنور انداخت او در میان تنور آواز کشید و آواز بگوش مادر رسید غم در دلش پیچید خواست که نماز را قطع کند باز در دل گفت روی از خدا گردانیدن از وسوسه شیطان است با خاطر جمع نماز را تمام کرده برخاست و بسر تنور رفت و دید بقدرت حقتعالی کودک در میان آتش بازی می کند پس سجده شکر بجای آورده او را از میان آتش به سلامت بیرون آورد و پستان به دهنش نهاد و بعد به پختن نان مشغول شد(منبع کلیات جامع التمثیل صفحه 222).

اینچنین است با خدا معامله کردن ، اگر یقین انسان به خدا زیاد باشد صددرصد در تمام شئون زندگی مثل این نماز خواندن خواهد بود. و خداوند بندگانش را یاری می کند همانطوری که حضرت ابراهیم (علیه السلام) را در آتش نمرود نگهداشت .

خاطره ای از بهلول

جناب حاج شیخ محمد تقی بهلول برای این جانب رجایی خراسانی نقل کرد که: در اوان طفولیت به اتفاق مادرم به گناباد می‌رفتیم آن زمان ماشین نبود یا خیلی کم بود سوار بردرشکه بودیم وقت نماز رسید مادرم به درشکه چی گفت وقت نماز است نگهدار درشکه چی اعتنایی نکرد و گفت توی این بیابان کجا وقت نماز است.ولی مادرم اصرار می کرد تا به آب انباری رسیدیم مادرم گفت باید نگهداری والا من پیاده می‌شوم. درشکه چی گفت : پیاده شو من اینجا توقف نمی کنم سرانجام مارا پیاده کرد و رفت!من و مادرم در بیابان تنها ماندیم مادرم نمازش را بدون دغدغه و اضطراب خواند و مشغول تعقیبات شد من که کودک بودم خیلی نگران و ناراحت بودم و گریه می کردم مادرم مرا تسلی می داد و می گفت نگران نباشد خدا با ماست کم کم داشت دیر می‌شد می ترسیدیم شب شود و ما در بیابان بمانیم در این هنگام دیدیم درشگه‌ای از دور می آید وقتی به ما رسید ایستاده معلوم شد فرماندار گناباد است .من و مادرم را سوار درشگه کرد و چون نامحرم بود فرماندار پهلوی درشگه چی نشست و ما را با عزت و احترام به گناباد رسانید!

در نتیجه چون مادرم به نماز اهمیت داد خدا هم یاری کرد و ما را به مقصد رسانید. (ماخذ: بهلول واعظ معروفی است که در زمان رضاخان در مسجد گوهرشاد مشهد مردم را علیه بی حجابی شورانید)

گمانم نماز نمی خوانی

پیغمبر خدا(ص) و جمعی از اصحاب نشسته بودند که ناگهان زنی صیحه زنان دیوانه وار وارد شد عرض کرد یا رسول الله سخنی محرمانه دارم اطرافیان بروند با شما کار دارم.

اصحاب رفتند آن زن گریه کرد گفت یا رسول الله ، گناه کردم گناهم خیلی بزرگ است!!

رسول خدا(ص) فرمود : رحمت خدا از آن بزرگتر است

گناه هرچه بزرگ باشد نباید از رحمت خدا ناامید شد. هرچه گناه بزرگ و طولانی باشداگر توبه کند و تلاتم درونی پیدا کند گناهش آمرزیده می شود در اسلام بن بست نیست پیغمبر اکرم(ص) فرمودند گناهت چیست؟ عرض کرد یا رسول الله زنا کردم آبستن شدم بچه به دنیا آمد او را در خمره سرکه خفه کردم بعد هم سرکه های نجس را به مردم فروختم . گناه خیلی بزرگ است پیغمبر خیلی متأثر شد خیلی ناراحت شد حکمش را فرمود.

امامقصود اینجاست‌حضرت فرمود: ای‌خانم می‌خواهی به توبگویم چرادراین چاه افتاده ای ؟ یعنی بعضی اوقات چرا آدم توی چاه می افتد که دیگر نمی شود از این چاه بیرون بیاید. و اگر دنیا دست به دست هم بدهند و بخواهند او را نجات دهند نمی شود.

فرمود می خواهی به تو بگویم چرا درون این چاه افتادی؟

خیال می کنم نماز نمی خوانی چون نماز نمی‌خوانی رابطه‌ات باخدا قطع است‌دست‌عنایت خدا روی سرت نیست از این جهت در این چاه پر فلاکت افتادی اِنَّی ظَنَنْتُ اَنَّکِ تَرکَتِ صَلواةَ اَلعَصْر.

این روایت به ما چه می گوید:

این روایت هم جنیه منفی دارد هم جنبه مثبت ، اما جنبه منفی آن به ما می گوید که اگر یک زن یا مردی به نماز اهمیت ندهد در چاه می افتد بدبخت می شود سک وقت کاری می کند که آبروی پنجاه ساله اش را آبروی خانواده اش را بکلی از بین می برد این جنبه منفی اش آدم بی نماز آدمی که به نماز اهمیت ندهد به گفته این عبارت کارش مشکل است آخرتش بماند کارش مشکل است مشکل.

جنبه مثبت هم دارد این روایت به ما می گویداگر کسی به نماز اهمیت بدهد نماز نیروی خارجی برای عقل و روحش و برای آن بُعد معنویش می فرستد و بُعد معنویش غلبه پیدا می کند می تواند آن بُعد مادیش را زمین بزند و قرآن هم همین را می گوید:

وَ اسْتَعینوُا بِاالصَّرِ وَ الصَّلواةِ

کمک بجوئید در چه چیزی برای چه؟ بعنی درون تو جنگ است نظامی می خواهد از برون باید نظامی و اسلحه اش بفرستی اسلحه برونیش اهمیت دادن به واجبات است مخصوصاً نماز.

در سوره ماعون دقّت کنید می فرماید:

فَوَیْلَ لِلمُصلَّینَ اَلَّذینَ هُم عَنْ صَلواتِهِم ساهُونَ

وای بر کسی که در نمازش سهل انگاری کند نه اینکه نماز نخواند نماز می خواند اما سهل انگار است یعنی نماز اول وقت نمی خواند.

از امام صادق علیه السلام پرسیدند که سهل انگاری در نماز یعنی چه؟ فرمودندک معنایش این است که کار دنیا را بر آخرتش مقدّم بدارد اول نهار یا شام می خورد بعد نماز می خواند نماز برایش سنگینی است قرآن می فرماید: وَاِنَّها لَکَبیرةٌ اِلاّ عَلَی الخاشِعین. ( بقره 45)

بعضی اوقات ما حاضریم یک ساعت ، دو ساعت سرپا بایستیم با هم حرف بزنیم هیچ چیزمان نشود، خیلی هم با نشاط هستیم.

امّا همین ما که دو ساعت سرپا ایستاده ایم و با هم حرف زده ایم ولی موقع نماز کوبیده و خسته ایم، حال نماز نداریم، نمازی که اگر خیلی عالی بخوانیم بیشتر از یک ربع طول نمی کشد و می خواهیم در پنج دقیقه تمام کنیم.

لذا از اول شب تا ساعت دوازده می نشینید هیچ چیزش نیست اما وقتی به نماز می رسد می خواهد در پنج دقیقه تمامش کند چرا؟

قرآن می فرماید وای بر چنین نمازگزاران نمازگزاری که نماز برایش اهمیت و ارزشی ندارد هر چیزی را ارزش قائل است ولی نماز را سرسری می گیرد و بی اعتنایی می کند.( کتاب جهاد با نفس جلد1 ص73 با مختصر تغییر).

اول نماز بعد کارهای دیگر

خواجه منصور وزیر سلطان طغری مردی بود دانا و لایق و با شخصیت و خداپرست و درستکار ، او در انجام وظایف دینی مراقب کامل داشت معمولاً همه روزه پس از انجام نماز صبح مدتی روی می نشست و دعاها و ذکرهایی می خواند پس از آنکه آفتاب طلوع می کرد جامه وزارت می پوشید و به دربار می رفت.

روزی سلطان طغری وزیر را قبل از طلوع آفتاب احضار کرد مأمورین به منزل وی رفتند و او را در حال خواندن دعا دیدند امر پادشاه را ابلاغ کردند ولی وزیر به گفته آنان توجهی نکرد و همچنان به خواندن دعاها ادامه داد.

مأمورین بی اعتنایی او را بهانه کرده و به عرض رسانیدند که وزیر نسیت به اوامر پادشاه احترام نکرده و با این سخن سلطان طغری را یه سختی خشمگین کردند، وزیر پس از فراغت سوار شد و به دربار آمد ، به محض ورود، شاه با تندی به وی گفت: چرا دیر آمدی ؟

وزیر در کمال قوت نفس و آرامش خاطر عرض کرد:

ای پادشاه من ینده خداوندم و چاکر سلطان طغری ، تا از یندگی خدا فارغ نشوم نمی توانم به وظائف چاکری پادشاه قیام نمایم!

گفتار محکم پر از حقیقت وزیر، شاه را سخت تحت تاثیر قرار داد و دیده اش را اشک آلود کرد و به وزیر آفرین گفت و سفارش کرد همواره به این روش ادامه بده و بندگی خدا را بر چاکری ما مقدّم بدار تا از برکت آن امور کشور همواره بر نظم صحیح استوار بماند(منبع: داستانهای نماز ص 48)

سلمان و نماز اول وقت

نقل شده که روزی سلمان بخانة حضرت زهرا (ع) آمد دید که آنحضرت نشسته نزد آسیابی و جو از برای فرزندان خود آسیاب می کند و دست مبارکش مجروح گردیده و پینه کرده و خون بر چوب آسیا روان شده و حضرت امام حسین(ع) در گوشه خانه از گرسنگی گریه و اضطراب می کند.

سلمان عرض کرد: ای دختر رسول خدا (ص) چرا دستهای شما از آسیاب مجروح شده و پینه کرده است؟ این فضّه کنیز شما حاضر است چرا این خدمت را به او واگذار نمی کنی و خود را به زحمت می اندازی ؟ فرمود: حضرت رسول خدا(ص) مرا وصیت کرده است که خدمت خانه بک روز با فضّه باشد و یک روز با من! دیروز نوبت فضّه بود . سلمان عرض کرد: من بنده آزاد کرده شمایم بفرمائید که حضرت حسین(ع) را خاموش کنم یا آسیاب را بگردانم؟

حضرت فرمود که من حسین را بهتر می توانم تسکین بدهم تو آسیاب را بگردان ، چون سلمان مقداری جو آرد کرد و دستاس نمود (در این هنگام وقت نماز رسید و صدای اذان بلند شد)

همینکه سلمان صدای اذان را شنید آماده نماز شد و برای نماز به مسجدرفت پس از ادای نماز آنچه دیده بود برای حضرت امیرالمؤمنین (ع) نقل کرد آنحضرت از شنیدن این قضّیه گریان شد و بخانه برگشت ولی چیزی نگذشت که امیرالمؤمنین (ع) با تبّسم به مسجد آمد رسول خدا(ص) از سبب خنده و تبّسم آنحضرت پرسیدند؟ امیرالمؤمنین (ع) گفت:

چون به خانه برگشتم فاطمه (ع) را دیدم که برپشت خوابیده بود و فرزندم حسین(ع) در روی سینه اش بخواب رفته و آسیاب بدون آنکه دستی پیدا باشد برخود می گردید!

رسول خدا (ص) تبّسم کرده فرمود: یا علی مگر نمی دانی که خدا را فرشتگانی است که در روی زمین می گردند و به محمّد و آل محمّد(ص) تا روز قیامت خدمت می کنند.(منبع : ترجمه بیت الاحزان ص38).

غزوه ذات الرّقاع

بیش از پنج سال بود که رسول خدا(ص) از مکه معظمه به مدینه هجرت کرده بودند جنگهای مهم بدر و احد و احزاب را باهمه سختی ها و مشکلاتش پشت سر گذاشته بودند در این هنگام خبر آوردند که قبیله های غطفان و بنی محارب و انمار و ثعلبه تدارک جنگ می بینند و خود را آماده می کننده تا به مدینه حمله کنند!

پیامبر بزرگ اسلام با لشگری مرکب از هفتصد مرد جنگی بسوی آنان روانه و در ذات الرّقاع فرود آمدند طرفین صف آرائی کرده و آماده جنگ شدند.

دلهره و نگرانی بر دشمن غلبه کرده و بیم و هراس دلهای آنها را پر کرده بود بعضی از مشرکین که شتابزده از مسیر لشگر اسلام فرار کرده بودند زنانشان به اسارت مسلمانها درآمده بود.

لحظات بسیار حساسی بود در این هنگام مسلمانها متوجه شدند که وقت نماز ظهر است و باید این فریضه الهی را انجام دهند لشگر دشمن مقابل آنها در طرف قبله قرار دارد.

پیامبر اسلام جلو ایستاد مسلمانان پشت رسول خدا(ص) به تماز ایستادند و نماز ظهر را به جماعت خواندند و کفار از دور آنها را می دیدند و رکوع و سجودشان را مشاهده می کردند.

بعد از نماز کفار متوجه شدند که این عبادت ، آنها بوده ، گفتند ای کاش در حال نمازشان حمله می کردیم و آنها را از بین می بردیم! یکی از آنها گفت نگران نباشید اینها غیر از این نماز یک نماز دیگر که وقتی مشغول آن شدند ما حمله می کنیم در این هنگام جبرئیل امین نازل شد و این آیه مبارکه را آورد :

وَاِذا کُنْتَ فیهِم فَاَقَمت لَهُمُ الصَّواة فَلتَقُم طائِفةٌ مِنْهُم مَعَکَ وَلْیَأخُذُوا اسلِحَتَهُم فَاِذا سَجَدُوا فَلیَکونُو مِن وَرائِکُم الخ                                                                       سوره نساء آیه 102

که خلاصه معنی آیه مبارکه اینستکه وقت نماز، مسلمانها باید دو فرقه شوند وقتی پیامبر اکرم به نماز ایستاد یک عده از مسلمانها با اسلحه شان بیایند اقتدا کنند و رکعت اول  را با پیامبر (ص) بخوانند و در رکعت دوّم قصد فرادی کنند و نماز را سلام دهند.

وبروند در مقابل کفار قرار بگیرند و آن عده دیگر مسلمانها که نماز نخوانده اند بیایند و در رکعت دوّم با پیامبر اکرم(ص) اقتدا کنند و وقتی که رسول خدا خواست سلام دهد اینها بلند شوند و رکعت دوّم نماز را خودشان بخوانند که اینگونه نماز را نماز خوف می نامند و این یک معجزه ای بود از رسول اکرم (ص) که آن حضرت نماز ظهر را با همه اصحاب با جماعت خواند و کفار چون مشاهده کردند تصمیم گرقتند که در نماز عصر حمله کنند این آیه نازل شد و حضرت نماز عصر را به این کیفیت انجام دادند و تمام نقشه های کفّار نقش بر آب شد.

آنها نماز را در اول وقت با جماعت در مقابل دشمن بجا آوردند و بعد از به جنگ پرداختند و دشمن را تارو مار کردند و غنائم بسیاری هم نصیب آنها گردید(منبع تفسیرمنهجالصادقین ج 3 ص100)

ظهر عاشورا

حرارت خورشید همه جا را پر کرده ، لهیب سوزانی از زمین کربلا بلند می شود ، در صف در مقابل یکدیگر صف آرائی کرده اند حق و باطل ، کفر و ایمان ، ظالم و مظلوم.

از یک طرف صدای عربدة دیو صفتان گمراه و ددمنشان بگوش می رسد کح حُبّ جاه و مقام و عشق مال و منال چشم و گوش جان آنها را کوروکر نموده و در مقابل امام زمانشان قرار گرفته اند.

از طرف دیگر صدای مردانی بگوش میرسد که عشق به شهادت و دوستی خدا و دین خدا و علاقه بمولایشان حسین(ع) آنچنان شور و هیجانی در انها بوجود آورده که حاضرند هزار بار کشته شوند و زنده شوند و به امام زمانشان صدمه ای وارد نشود.

در این گیر و دار که خاندان نبوت در محاصره هزاران گرگ خونخوار قرار گرفته صدای العطش اطفال معصوم و فرزندان پیامبر بلند است، و هر لحظه جنازه شهیدی را می آوردند در این هنگام ، ابوثمامه صیداوی که نامش عمروبن عبدالله است چون دید وقت زوال ظهر است  به مولایش حسین (ع) عرض کرد :

جانم به قربانت اینها آماده جنگند و من تا کشته نشوم نمی گذارم شما کشته شوید و دوست دارم که این نماز ظهر را پشت سر شما بخوانم آنگاه خدای خویش را ملاقات کنم!

حضرت رو به آسمان کرده برایش دعا کرد و فرمود:

جَعَلَکَ اللهُ مِنَالمُصَلّین. نَعم هذا اَوّلُ وَقْتِها

خداوند ترا از نمازگزاران قرار دهد آری اکنون اول وقت نماز است سپس فرمود از اینها بخواهید تا دست از جنگ بردارند تا مانماز بگذاریم.

حصین ابن نمیر فریاد زد که نماز شما مقبول درگاه خدا نیست!!

حبیب ابن مظاهر فرمود: ای غدّار نماز پسر رسول خدا(ص) قبول نمی شود نماز تو قبول می شود؟!

آنگاه بر او حمله کرد و با ضربتی او را از مرکب به زمین انداخت ولی اطرافیانش به یاریش شتافتند و او را از چنگ حبیب نجاتش دادند امام حسین(ع) با عده ای از اصحاب آماده نماز شدند، زهیربن قین و سعیدبن عبدلله جلوی امام حسین (ع) ایستادند و خود را هدف تیرو نیزه دشمنان قرار دادند.

تا نماز خود به پا داردامام                               پیشمردانش بصف اندر شدند

در مسیر بارش طوفات تیر                             پیش پایش لاله گون پرپر شدند

روایت شده که سعیدبن عبدلله حنفی در پیش روی آحضرت ایستاد و خود را هدف تیر نموده بود و هرکجا آن حضرت به راستو چپ حرکت می کرد در پیش روی آن حضرت بود تا روی زمین افتاد و در این حال می گفت:

خدایا لعن کن این جماعت را لعن عاد و ثمود

ای پروردگار من سلام مرا به پیغمبر خود برسان و ابلاغ کن او ار آنچه به من رسید.

از جراحت زخم زیرا قصد من نصرت و یاری فرزندان پیغمبر توست این بگفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد ( مآخذ: بحارجلد45 ص21)