خانواده ای که با یاد خدا و خواندن دو رکعت نماز، از خداوند می خواهند فرزندی صالح به آنان ببخشد و در نخستین روز تولد، در گوشش اذان و اقامه را زمزمه می کنند، دلِ فرزند عزیزشان را با یاد خدا پیوند می زنند. والدینی که سحرگاهان برمی خیزند و با تلاوت قرآن و نماز شب، فضای خانه را نورانی و معطر می کنند، به طور غیرمستقیم برای فرزندانشان الگو خواهند بود. پس چه خوب است هنگام اذان صبح، که همه موجودات به تسبیح گویی مشغولند، پدر با صوت آرام و مهربانش در آن سحرگاهان اذان بگوید و با تسبیح موجودات هم نوا شود. سپس به نماز بایستد تا با این حرکت، فرزندش را در آغاز جاده تکلیف و بلوغ، به برپا داشتن نماز صبح تشویق کند. این گونه است که پس از اندک زمانی فرزند ما خودش از سر شوق و رغبت برای نماز صبح بیدار می شود. حضرت امام صادق علیه السلام درباره ثواب و فضیلت اذان گویان می فرماید:
اذان گویان از تمام مردم در روز قیامت گردن فرازترند؛1 یعنی اذان گویان از همه مردم گردنشان افراشته تر است و برای دریافت ثواب و عطای خداوند سربلندند.2
باید گفت عبادت های ما به شرطی بر خانواده و جامعه تأثیر خواهد داشت که روح خدامحوری بر رفتار و گفتار فرد نمازگزار حاکم باشد و کارها بیش از هر چیز، رنگ خدایی به خود بگیرد. همچنین باید خود را از هرگونه ریا و شک و شبهه پاک سازیم. آن هنگام است که نماز مصداق تنهی عن الفحشاء و المنکر می شود؛ یعنی هرگونه فحشا و منکری را از انسان و جامعه دور می کند.
أَقِمِ الصَّلاةُ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلی غَسَقِ اللَّیْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُودًا. (اسراء:78)
نماز را از زوالِ خورشید تا نهایت تاریکی شب (نیمه شب) بر پا دار و همچنین قرآن فجر (نماز صبح) را؛ زیرا قرآن فجر مورد مشاهده (فرشتگان شب و روز) است.
در تفسیرهای متعدد، «قرآن الفجر» را نماز صبح دانسته اند. در تفسیر این آیه، روایت هایی نیز به ما رسیده است که می گویند: فرشتگان، شب و روز نماز بندگان را نظاره می کنند؛ زیرا در آغاز صبح، فرشتگان شب که مراقب بندگان خدایند، جای خود را به فرشتگان روز می دهند و چون نماز صبح در همان آغاز طلوع انجام می گیرد، هر دو گروه، آن را می بینند و بر آن گواهی می دهند.
این روایات را همه دانشمندان شیعه و اهل تسنن نقل کرده اند. از جمله (به نقل از تفسیر روح المعانی) احمد،نسایی، ابن ماجه، ترمذی، حاکم از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آلهنقل کرده اند که در تفسیر این جمله فرموده: «تَشهدُ ملائِکةُ اللَّیلِ وَ مَلائِکةُ النَّهارِ».3

خداوندا!

تو بودی ، تو بودی پیش از همه ، هیچ نبود تو بودی . تو بودی و به همه بودن بخشیدی و همه را ، بی هیچ پیشینه ای آفریدی.

خدایا!

تو برتر و بزرگواری ، تو خدای یکتایی ، خدایی که جز او آفریننده و یاری دهنده ای نیست. امر تو بر همه غالب است و علم تو در همه نافذ.تدبیر تو بی نظیر است و وعده ات راست. گفته ی تو حق است و حکم تو بر عدل.کلامت راهنماست و وحی تو روشنی بخش. گستره ی رحمت و مهربانی ات فراخ و فراگیر است وگذشت و بخششت بزرگ و پردامنه. رشته ی پیوند به تو محکم و استوار است و امکان یاری ات فراهم. آنکه در پناه توست ارجمند و عزیز است ، در حالی که قهر و خشم تو نیز ، سخت و شدید است.

 ستایش تو را که در وصف نگنجی

 ستایش توراست که جز تو خدایی نیست ، فرمانروایی که هم فرمانروایی اش آشکار است و هم فرمانروایی حق اوست.خدایی که بی نیاز به کمک کسی یا مشورت گرفتن از خلق ،امر جهان را تدبیر می کند.خداوندا ! تو اولی بی آنکه در وصف بیایی و آخری که بعد از فنای خلق ، فقط تو می مانی . مقام پررودگاری ات عظیم است. زمین و آسمان از تو روشنی می گیرند و به فرمان تو برپایند.

خدایا! آنچه را که تو فرونهی ، هیچ کس نمی تواند بالا برد و آنکه را تو بالا بری ؛ کس نتواند پایین آورد. نه آنکه تو عزتش بخشیده ای ، خوار شود و نه هرکه تو خوارش کرده ای ، رنگ عزت ببیند.

پروردگارا! تو بودی ، پیش از آنکه آسمانی بنا شده و زمینی گسترده باشد یا خورشیدی تابیده و ماهی درخشیده یا شبی تاریک و روزی روشن باشد.تو بودی پیش از آنکه بادی بوزد  و ابری ببارد.

 ترجمه آزاد از دعای یستشیر که از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است.

منبع مجله رشد جوان

وقتی دل تنگ و خسته از خاک، معراجِ جان و سیر به افلاک را آرزو می کنی، تنها بر بُراق نماز می توانی گستره آسمان ها را بپیمایی که: الصلوةُ معراج المُؤمن. آن گاه که غوغای زندگی، تو را از خود بی خود می کند، به نمازی عاشقانه بایست و غبار تیرگی را از جسم و جان بزدای و سبکساری تن و روان را به تماشا نشین. وقتی هراس تردید، سایه وحشت بر جانت می گستراند، آفتاب اطمینان را در سپیده دم نجوا (نماز صبح) و نیم روز نیایش (ظهر و عصر) و شبانگاه شوق (مغرب و عشا) بر دلت بتابان تا همه دغدغه ها و تشویش ها خاکستر شوند. نماز، ریسمان قرب است و با آن، شایستگی هم سخنی با محبوب و حلاوت و هم زبانی با دوست را در ذرّه ذرّه وجودت احساس می کنی. به راستی که نماز، نور چشم پیامبر صلی الله علیه و آله، ستون دین و استوارترین تکیه گاه و یادآور «راه و مقصد» است. نماز، کلاس سیاسی، فرهنگی، معنوی و تربیتی است که در آن، تواضع و خشوع و صفا و خلوص و معرفت و کمال تدریس می شود. پس بیاییم با نماز اُنس بگیریم و سراسر وجودمان را با نماز، شست وشوی معنوی دهیم و همه توان خود را برای حفظ و گسترش فرهنگ نماز به کار بندیم که اگر چنین شود، تمام دسیسه ها و نیرنگ های شیطانی بی اثر خواهد گشت. نماز را تکریم و تعظیم کنیم تا به ساحل سلام و سلامت برسیم و هماره از ژرفای جان از خداوند بی زوال بخواهیم که: رَبِّ اجْعَلْنی مُقیمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ. (ابراهیم: 40) خدایا! مرا و فرزندانم را از برپاکنندگان نماز قرار ده. پروردگارا! این دعا را بپذیر.

دروازه های صبح را باز کن

خداوندا! ای که زبان صبح را با نطقی روشن باز کرده و پاره های شب تاریک را از آسمان رانده و هستی را با برنامه ای معین به گردش در آورده و خورشید را فروزندگی بخشیده و با وجودت ، راه دستیابی به خود را فراهم کرده ای!

خدایا! دروازه های صبح را با کلید مهربانی ات به روی ما باز کن.

پرردگارا! با سر انگشتان امید بر در رحمت تو می کوبم ، به تو روی می آورم و از تو می خواهم که روزم را با صبحی آکنده از نور هدایت و سلامتی دین و دنیا آغاز کنی و با پوششی نگه دارنده از دشمنی ها و خطاها به شام برسانی که تو به هر کاری توانایی.

 ترجمه قسمتی از دعای صباح حضرت امیرالمومنین(ع)

مجله رشد جوان

 نه من و نه تو و نه هیچ کس دیگر از فردای خودش با خبر نیست. هیچ کس نمی داند امروز که در نهایت شادمانی است ، امروز لباس سلامتی به تن دارد و امروز که نعمت ها دورش را گرفته اند ، تا چند روز دیگر دوام خواهند آورد. خدا بهتر از هرکس می داند که سکه ی زندگی ما چند طرف دارد و سیب گردان روزگار چه رنگ هایی را به ما نشان خواهد داد. به همین خاطر ، پیامبر (ص) و اولادش را برای ما فرستاد تا در مواقع خطر دستمان را بگیرند و چراغ راهمان باشند. یکی از این راه ها خواندن دعاست.امام موسی کاظم (ع) دعایی را به یارانشان یاد دادند که هنگام گرفتاری و حاجتمندی به دادشان برسد و کلید صندوقچه ی حاجاتشان باشد. این دعا به " دعای سریع الاجابه " شهرت دارد.

* خدایا ! مطمئن ترین ریسمان رسیدن به تو را که همان توحید است ، چنگ زده ام و اعتراف می کنم که فقط تو لایق و سزاوار پرستشی. از هر چه توجه به غیر توست دست کشیده ام و به هر وسوسه و انگیزه ی کفرآمیز شیطان پشت کرده ام.

* پروردگارا ! من در مسیری قرار گرفته ام که ابتدای آن با عشق و اعتقاد به یگانگی تو شروع شده و انتهایش به گریز از هرچه غیر توست ، منتهی می شود.

* معبودا ! آن ابتدای شیرین و این انتهای گوارا همه لطف و کرم توست . پس دستهای مرا بگیر و بدی ها و زشتی هایی را که بین راه مرتکب شده ام ، ببخش

* ای پناه لحظه های بی کسی و ای تکیه گاه روزهای سرگردانی ام ! گناهان زیاد مرا ببخش و از خطاهای بی شمارم در گذر؛ نافرمانی هایی که در مقابل اطاعت از تو ، کوهی در برابر کاهی هستند و مرا از خالی بودن کوله بار بندگی ام شرمنده می کنند.

* ای امیدبخش روزهای ناامیدی و ای کشتی نجات دریای پر تلاطم زندگی ! ای تنها  یاری رسان بن بست های بیچارگی و یگانه نویدبخش شب های تار درماندگی ! سوره توحید را برای وصف بی مثال یکتایی ات و نشان دادن عظمت و توانایی ات نازل کردی و از پیامبرت خواستی به بندگانت بگوید: من تنها خدایتان هستم و شما بندگانی هستید که سرتا پا نیازید و من خالق کامل و بی نیازم؛ آفریدگاری که هیچ گاه آفریده نشده و از ازل بوده است و تا ابد خواهد ماند و آفرینش او مثل زائیدن و متولد کردن نیست. چون هیچ موجودی توانایی برابری و همتایی او را ندارد.

* ای خالق و هستی  بخش ، به حق کسانی که فرستاده ات بودند و تو بین دنیای مخلوقات آن ها را برای رساندن پیامت انتخاب کردی ، بر وجود نورانی و پربرکت حضرت محمد(ص) و فرزندان پاک و معصومش ، سلام و درود مرا برسان و حاجتم را آن گونه برآورده کن که لایق جایگاه خداوندی توست و دست مرا آن طور بگیر که سزاوار قدرت و عظمت بی مثالت است.

* ای پروردگار دوست داشتنی ! به حق یگانگی و بی همتایی ات و به خاطر مقام و مرتبه ای که برای آخرین  فرستاده ات ، محمد(ص) ، قائل شده ای و درجه ای که به اولین امامت ، علی (ع) ، عنایت کرده ای و منزلتی که به حجت هایت در میان مردم بخشیده ای و به حق آن اسمت که در لوح محفوظ پنهان کرده ای ، بر حضرت محمد(ص) و خاندانش مراتب ارادت و دوستی مرا برسان. در گرفتاری ها به دادم برس و گره ی مشکلم را خودت باز کن. از راه هایی که به فکرم نمی رسد مرا به حاجتم برسان و یا مسیری را که برای اجابت خواسته ام در نظر دارم ، هموار کن.

* ای خدای مهربانی ها ! می دانم در بارگاه عظیم تو هر کار شدنی و هر ناممکنی تحقق پذیرفتنی است. پس حاجت مرا که مثل کوهی در مقابلم ایستاده است برآورده کن و دست های نیازمندم را به سوی تو دراز شده اند ، خالی باز نگردان. چون تو به هر کس که بخواهی ، بی حساب روزی می دهی ، بی اندازه کمک می کنی و بی شمار حاجتش را برآورده می سازی.

نویسنده: سمیه سادات لوح موسوی

ما درهرشبانه روز5 نوبت نماز می خوانیم .

و همانطور که می دانیم پیش از نماز ، گفتن اذان واقامه سفارش شده است .

درمجموع این دوندای آسمانی:

بیست مرتبه" حی علی الصلوة" می گوئیم

بیست مرتبه "حی علی الفلاح" می گوئیم

بیست مرتبه "حی علی خیرالعمل " می گوئیم

و ده مرتبه "قدقامت الصلوة" می گوئیم

پس با توجه به اینکه مراد از فلاح وخیرالعمل دراذان ، همان نماز است ؛ هرمسلمانی در شبانه روزهفتاد مرتبه باکلمه"حی" خود و دیگران را با چنین شور ونشاطی به خواندن نماز تشویق می کند.

چنین تشویقی در مورد هیچ عبادت دیگری صورت نگرفته است.

خصوصا اینکه دراسلام سفارش شده،اذان بلند و با صدای زیبا گفته شود وبرای آن پاداش بسیارنقل شده است.

اذان ، شکستن سکوت و دوره ای کامل از ایدئولوژی و تفکرات ناب اسلامی است.

اذان ، سرودی مذهبی باعباراتی کوتاه و پرمحتوا است.

اذان ، هشداربه غافلان است.

و در یک جمله می توان گفت

اذان نشانه حیات معنوی است.

خداوندا! ای که زبان صبح را با نطقی روشن باز کرده و پاره های شب تاریک را از آسمان رانده و هستی را با برنامه ای معین به گردش در آورده و خورشید را فروزندگی بخشیده و با وجودت ، راه دستیابی به خود را فراهم کرده ای!

خدایا! دروازه های صبح را با کلید مهربانی ات به روی ما باز کن.

پرردگارا! با سر انگشتان امید بر در رحمت تو می کوبم ، به تو روی می آورم و از تو می خواهم که روزم را با صبحی آکنده از نور هدایت و سلامتی دین و دنیا آغاز کنی و با پوششی نگه دارنده از دشمنی ها و خطاها به شام برسانی که تو به هر کاری توانایی.

ترجمه قسمتی از دعای صباح حضرت امیرالمومنین(ع)

من بنویسم یا تو؟

موقع نمازم که می شد، فرشته ی چپ و راست ،

 عزا می گرفتند که چه کنند؛

« إیاک نعبد »

 را جزء حرفهای خوبم بنویسند یا جزء دروغهایم ..