«شبی که از پاریس عازم ایران بودیم، امام در هواپیما برای نماز شب برخاستند و چنان می‌گریستند که خدمه ایرفرانس تعجب کرده بودند و شنیدم که پرسیده بودند: آیا امام از چیزی ناراحت هستند؟ من گفتم که کار هر شب امام است. وقتی امام را از قم در زمان طاغوت به زندان می‌بردند، امام با حالتی نماز شب خواندند که یکی از همراهی‌ها که به احتمال، سرگرد عصار بود، بعدها به من گفت: ما تحت تأثیر شدید نماز امام واقع شدیم که حتی یکی از آنها تا تهران گریه کرده بود. روزی که از نجف عازم کویت شدیم، از ساعت چهار صبح و شاید زودتر، حرکت کردیم. پس از آن همه گرفتاری‌ها، ساعت دوازده شب و شاید بیشتر، سرانجام امام در هتل بصره استراحت کردند. دو ساعت نخوابیده بودند که ساعتشان زنگ زد و بیدار شدند. نماز شب و بعد هم نماز صبح را خواندند».1

«خویشاوندهای ایشان می‌گفتند: از پانزده سالگی ایشان، که ما در خمین بودیم، آقا یک چراغ موشی1 کوچک می‌گرفتند و به یک قسمت دیگر می‌رفتند که هیچ‌کس بیدار نشود تا نماز شب بخوانند. همسر امام رحمه الله می‌گویند: تا حالا نشده است که من از نماز شب ایشان بیدار شوم؛ چون چراغ را به هیچ‌وجه روشن نمی‌کردند. چراغ اتاق را روشن نمی‌کردند؛ چراغ راهرو را و حتی چراغ دست‌شویی را روشن نمی‌کردند، بلکه از یک چراغ‌قوه کوچک که تنها جلوی پایشان را روشن می‌کرد، استفاده می‌کردند2 و برای اینکه کسی بیدار نشود، هنگام وضوی نماز شب، یک ابر زیر شیر می‌گذاشتند که آب چکه نکند و صدای آن کسی را بیدار نکند».3

شخصیّتی که برای برپایی نماز«خصوصاً» و دین خداوند«عموماً» به وادی عطرآگین شهادت گام نهاد، و از ایستادگی او، نماز قامت برافراشت. لذا در زیارتش چنین می گوییم:«و اشهد انّک قد اقمت الصّلاة»، یعنی: شهادت می دهم که تو نماز را برپا کردی.

2. شک بین دو و چهار بعد از سجده ی دوم که بنا را بر چهار می گذارد و نماز را تمام می کند و بعد از نماز دو رکعت٬ نماز احتیاط ایستاده می خواند.

3. شک بین دو و سه و چهار بعد از سجده ی دوم که بنا را بر چهار می گذارد و نماز را تمام می کند و بعد از نماز دو رکعت نماز احتیاط ایستاده و دو رکعت نشسته می خواند.

4. شک بین سه و چهار ٬ در هر کجای نماز که پیش می آید بنا را بر چهار می گذارد و نماز را تمام می کندو بعد از نماز یک رکعت نماز احتیاط ایستاده یا دو رکعت نشسته به جا می آورد.

5. شک بین چهار و پنج اگر در حال قیام پیش آید بدون رکوع می نشیند و نماز را تمام می کند و یک رکعت نماز احتیاط ایستاده یا دو رکعت ایستاده بجا می آورد و اگر در حالت نشسته پیش آمد بنا را بر چهار می گذارد و نماز را تمام می کند و بعد از نماز دو سجده ی سهو به جا می آورند

اگر این راه موثر واقع نشد، چنانچه قطع ارتباط کار ساز است و موجب تنبیه آن ها می شود، لازم است از این راه اقدام کنید.

ولی اگر هیچ یک از راه ها تاثیر نکرد، دیگر بر عهده ی شما چیزی نیست. و اگر میترسید این گونه ارتباطات و رفت و آمد ها، تاثیرات منفی در اخلاق و رفتار شما داشته باشد، لازم است که رابطه را قطع کنید.

"برگرفته از کتاب یک صد پرسش و پاسخ درباره ی نماز"