یکى از مهمات آداب نیت، که از مهمات جمیع عبادات است و از دستورات کلیه شامله است، اخلاص است. و حقیقت آن، تصفیه نمودن عمل است از شائبه غیر خدا، و صافى نمودن سر است از رؤیت غیر حق تعالى در جمیع اعمال صوریه و لبیه و ظاهریه و باطنیه. و کمال آن، ترک غیر است مطلقاً و پا نهادن بر انیت و انانیت و غیر و غیریت است یکسره.
قال تعالى: ألا لله الدین الخالص(آگاه باشید که دین خالص فقط از آن خدا است. سوره زمر (38): آیه 3.
)؛ خداى تعالى اختیار فرموده براى خویش دین خالص را. و اگر یکى از حظوظ نفسانیه و شیطانیه در دین باشد، خالص نخواهد بود؛ و آنچه خالص نیست، حق تعالى اختیار نفرموده؛ و آنچه شائبه غیریت و نفسانیت دارد از حدود دین حق خارج است.