در کتاب کافى از على بن ابراهیم از امام صادق (علیه السلام) روایت شده:
نماز کسى که خود را خوشبو کند از هفتاد نماز بدون بوى خوش برتر است.
و صدوق از آن امام بزرگوار روایت کرده که به مفضل فرمود:
دو رکعت نماز نمازگزارى که خود را خوشبو کرده از هفتاد رکعت نماز کسى که خود را خوشبو نساخته برتر است.
مبادا فهم چنین روایاتى بر تو دشوار و سنگین باشد؛ زیرا فضیلتى که براى بوى خوش بین شد بر اثر شرافت عقل است؛ چون عطر مغز را تقویت مى‏کند وآن را از فساد حفظ مى‏کند و فساد مغز، عقل را فاسد مى‏سازد، و عقل شریف‏ترین رکن حقیقت آدمى و شریف‏ترین مراتب و مقامات او است، بلکه برترین جزء عالم و همه خیرات به آن منسوب است؛ چنان که منشأ همه شرور، جهل است.
از این رو بر هر چه در تقویت عقل و زدودن آفت‏ها از آن موثر است تأکید و بدان ترغیب فراوانى شده است. افزون بر این، عطر، مثالى است براى تحلى و آراستگى به فضایل و زیبایى‏ها، که در برابر تخلى و پیراستگى از رذایل و زشتى‏ها قرار دارد و همان گونه که پاک شدن از پلیدى‏ها و گناهان نیمى از ایمانست، آراستگى نیز نیم دیگر ایمان خواهد بود.
پس شایسته است انسان خردورز از این گونه احکام به درجه لطف خداوند واستحکام شریعت سید رسولان (صلى الله علیه و آله و سلم) پى ببرد که حتى این امور جزئى را مهمل نگذاشته و تبیین کرده است؛ جزئیات که عامل تقویت عقل مى‏شود و عقل، وسیله کسب ایمان و توحید و کمال و سعادت است.
شایسته است آدمى در پى ادراک این حقیقت، از اهمال در احکام این عقل حیا کند و این لطف‏هاى گرانبها را ضایع نسازد و این نعمت‏هاى بزرگ را کفران نکن و نفس خود را که به کفران این نعمت‏ها خو گرفته و با این عمل خود را در معرض خذلان و نابوى قرار داده، مخاطب ساخته و به او بگوید:
اى نادان! اى دشمن خویش! سستى و تنبلى تا کى؟ و این اهمال و تباه ساختن و خود را در معرض نابودى قرار دادن تا چند؟
آیا نمى‏بینى که خداى مهربانت این همه لطف و محبت به تو دارد و براى تو شریعتى قرار داده که حتى این امور جزئى را بیان داشته و پیامبرى فرستاده و کتابى نازل کرده و براى صیانت و حراست این شریعت، فرشتگانى قرار داده و در برابر تحصیل آخرت پاداش‏هاى‏ فراوانى مقرر داشته و تو با اهمل همه اینها راتباه ساختى