چگونه کودکانی نمازخوان داشته باشیم؟

اگر والدین که الگوهای عملی برای کودکان و نوجوانان هستند، برای نماز، اهمیت ویژه‌ای قائل

شوند و در این اندیشه، پایدار و ثابت‌قدم بمانند، فرزندان ایشان نیز به سوی نماز، گرایش پیدا

می‌کنند.

شروع نماز در سنین کودکی، سبب می‌شود که کودک، این

صفت حسنه را به‌صورت عادتی معمول و سازنده در جسم و

روان خود، ملکه کند و جزو برنامه‌های همیشگی زندگی خود،

قرار دهد و درنتیجه از همه فواید نماز، در بعد سلامت روانی در

آینده برخوردار شود. به‌علاوه، با شروع نماز در دوران کودکی،

مفاهیمی مثل خدا و مذهب و دستوراتی مثل تعالیم اسلامی،

چنان در ذهن پذیرنده و شفاف کودک که هنوز سنگینی و تیرگی

گناهان، ظرفیت‌های فکری و مغزی او را آلوده نکرده است، جای می‌گیرد

که امکان شک و تردید

در این زمینه برای او در آینده بسیار کاهش می‌یابد.

جدای از فراگیری اعمال ظاهری نماز، کودک باید بداند که در ورای این اعمال، چه اعتقاد و

احساسی نهفته است و چه چیزی موجب می‌شود که مسلمانان، هر روز 5 بار به سوی کعبه،

حرکاتی را انجام دهند که ممکن است در نظر او بی‌معنی جلوه کند. این مقصود را باید با

آموزش‌های ساده و توضیح مفهوم تشکر و سپاس‌گزاری و کاربرد آن برای کودکان مشخص کرد

(باهنر، 1388: 263).