«وقتی امام موسی صدر در سال 1338 شمسی وارد کشور لبنان شد، به شهر صور رفت و نخستین فعالیت خود را با اقامه نماز جماعت در مسجد جامع آن شهر آغاز کرد. او از این راه در مدت کوتاهی به موفقیت‌های بزرگی دست یافت. با تشکیل مجلس اعلای شیعیان لبنان حتی هنگامی‌که ریاست آن را به عهده داشت، همچنان به امامت جمعه و جماعت اهتمام بیشتری از خود نشان داد. وی با خطبه‌های روشنگرانه خود در نماز جمعه‌های صور، صیدا و بعلبک، مردم لبنان را به بیداری، قیام و اقدام دعوت کرد و اندیشه‌های ناب خود را از راه این سنگر نفوذناپذیر به مردم ستم‌دیده آن مرز و بوم انتقال داد. هنگامی که به کشورهای دیگر اسلامی از جمله کشورهای افریقایی نیز سفر می‌کرد، برای ارتباط نزدیک و دیدار با مردم، در مراسم نماز جمعه‌های آنان شرکت می‌جست و با ایراد سخنرانی با آنان به درددل می‌نشست. به دعوت جمال عبدالناصر، رئیس جمهوری فقید مصر به مدت 48 ساعت به آن کشور سفر کرد. او در نماز جمعه پایتخت مصر حاضر شد. در این حال، امامت نماز جمعه مسجد الازهر به عهده وی گذاشته شد. امام موسی صدر در آن روز با ایراد خطبه‌های آتشین، همه نمازگزاران را در حیرت و اندیشه فرو برد. در آن حال با استقبال و اصرار مردم و به پیشنهاد جمال عبدالناصر این سفر کوتاه‌مدت به یک سفر ده روزه تبدیل گردید. در این مدت، او از فرصت استفاده کرد و نقش بزرگی را در بیداری مردم مصر نسبت به مسئله‌های منطقه و جهان ایفا کرد. امام موسی صدر، این شخصیت بزرگ اسلامی از اولین شخصیت‌هایی است که به نماز جمعه‌های بی‌روح و کم خاصیت کشورهای اسلامی جنبه عبادی ـ سیاسی داد و آن را به معنای واقعی اقامه کرد».1