در رکوع و سجود، با گفتن سه بار ((سبحان اللّه )) یا یک بار ((سبحان ربّى الاعلى و بحمده )) در سجده یا ((سبحان ربّى العظیم و بحمده )) در رکوع خداوند را تسبیح مى کنیم .
بگذار لااقل از ذرّات خاک ، شن ، جمادات ، گیاهان و ستارگان عقب نباشیم . اگر به گفته قرآن همه چیز در حال تسبیح است چرا ما نباشیم ؟! (( یسبّح للّه ما فى السموات و ما فى الارض )) تسبیح گوى او نه بنى آدمند و بس ggggg هر بلبلى که زمزمه بر شاخسار کرد.
ذرات هستى ، تسبیح خدا مى کنند گرچه به گفته قرآن ما تسبیح آنها را نمى فهمیم .
در قرآن مى خوانیم که هُدهُد نزد سلیمان آمد و از خورشید - پرستى مردم منطقه اى که رهبرى آنها را زنى به عهده داشت ناله کرد! اگر هُدهُد توحید و شرک را مى فهمد و بدى آن را درک مى کند و زن و مرد را تشخیص مى دهد و گزارش آن را به حضرت سلیمان مى دهد، چه مانعى دارد سبحان اللّه هم بگوید؟ مگر قرآن نمى گوید: مورچه اى به باقى مورچگان گفت : به لانه هاى خود بروید که این سلیمان و لشکر او هستند که شما را ناآگاه پایمال مى کنند. چه مانعى دارد مورچه اى که نام افراد را مى داند سبحان اللّه هم بگوید.