نماز جماعت، مقدمه وحدت و نزدیکی دل‌ها و تقویت‌کننده روح برادری است و زمینه‌ساز تعاون اجتماعی بین همه مسلمان‌هاست. نماز جماعت نشان‌دهنده قدرت مسلمان‌ها است. تفرقه‌ها را می‌زداید. بیم در دل دشمنان می‌افکند و منافق‌ها را مأیوس می‌کند و نمایش حضور و پیوند امام و امت است. نماز جماعت عامل نظم و انضباط و وقت‌شناسی است. روحیه فردگرایی، انزوا و گوشه‌گیری را از بین می‌برد و نوعی مبارزه با غرور و خودخواهی را در بردارد. بنابراین، در اینجا به اهمیت نماز جماعت و آثار گوناگون آن با توجه به روایت‌های معصومان علیهم السلام اشاره می‌شود. امیر مؤمنان، علی علیه السلام می‌فرماید: «مَن سَمِعَ النّداءَ فَلَمْ یَجِبْه منْ غیرِ عِلّهِ فلا صَلاةَ لَه؛ نماز کسی که صدای اذان را بشنود و بی‌دلیل، در نماز جماعت مسلمانان شرکت نکند، ارزشی ندارد».1 همچنین از ایشان نقل شده است که فرمود: «هنگامی که بنده‌ای نمازش را به جماعت بخواند، خداوند از او حیا می‌کند و هنگامی که از او طلب حاجت کرد منصرف نشود مگر حاجتش را بر آورد.»2 و نیز می‌فرماید: «با مردم همانند ناتوان‌ترین آنان نماز بگزارید؛ با طول دادن آن، موجبات زحمت آنان را فراهم نکنید و سبب فتنه و فساد نباشید.»3 همچنین حضرت رضا علیه السلام می‌فرماید: «نماز جماعت قرار داده شده است تا اخلاص، یگانگی، اسلام و عبادت برای خداوند، آشکار، باز و ظاهر باشد».4