- اگر اقتدا کننده 7 نفر باشد، پاداش 19200 نماز داده می شود.

- اگر اقتدا کننده 8 نفر باشد، پاداش 36400 نماز داده می شود.

- اگر اقتدا کنندگان و امام جماعت به 10 نفر رسیدند، پاداش 72800 نماز دارد.

-ولی اگر تعداد افراد از 10 نفر گذشت، حساب آنرا به غیر از خداوند هیچ کس نمی داند.

روایت است که شبی، حضرت علی(ع) تا سحر به عبادت مشغول بود. چون صبح شد، نماز صبح را به تنهایی خواند و استراحت کرد. رسول خدا(ص) که حضرت علی(ع) را در صفوف جماعت ندید، بخ خانه او رفت. حضرت فاطمه(س) از شب زنده داری حضرت علی(ع) و عذر او از نیامدن به مسجد سخن گفت. پیامبر(ص) فرمود: پاداشی که بخاطر شرکت نکردن در نماز جماعت صبح، از دست علی(ع) رفت، بیش از پاداش عبادت تمام شب است.

بخاطر همین فضیلت هاست که اگر تعداد نمازگزاران از ده نفر بیشتر شود،  اگر تمام آسمان ها کاغذ شوند و تمام دریاها مرکب شوند و همین طور تمامی درختان قلم شوند و فرشتگان بنویسند، حتی قادر به نوشتن پاداش یک رکعت از آن نیستند.

و همچنین نماز جماعت با تاخیر بهتر از نماز فرادی در اول وقت است.

ب) آثار اجتماعی:

نماز جماعت، مقدمه وحدت صفوف و نزدیکی دلها و تقویت کننده روح اخوت و برادری میان مردم است.

نماز جماعت، نوعی حضور و غیاب بدون تشریفات و بهترین راه شناسایی افراد است.

نماز جماعت، بهترین، بیشترین، پاکترین، و کم خرج ترین اجتماعات دنیاست و نوعی دید و بازدید رایگان و آگاهی از مشکلات و نیاز های یکدیگر و زمینه ساز تعاون اجتماعی بین آحاد مسلمین است.

خوب بیش از این شما را خسته نمی کنم و ادامه این بحث را در پست بعدی برایتان مطرح می کنم. پس منتظر پست بعدی و ادامه این مطلب باشید.

- اگر اقتدا کننده 7 نفر باشد، پاداش 19200 نماز داده می شود.

- اگر اقتدا کننده 8 نفر باشد، پاداش 36400 نماز داده می شود.

- اگر اقتدا کنندگان و امام جماعت به 10 نفر رسیدند، پاداش 72800 نماز دارد.

-ولی اگر تعداد افراد از 10 نفر گذشت، حساب آنرا به غیر از خداوند هیچ کس نمی داند.

روایت است که شبی، حضرت علی(ع) تا سحر به عبادت مشغول بود. چون صبح شد، نماز صبح را به تنهایی خواند و استراحت کرد. رسول خدا(ص) که حضرت علی(ع) را در صفوف جماعت ندید، بخ خانه او رفت. حضرت فاطمه(س) از شب زنده داری حضرت علی(ع) و عذر او از نیامدن به مسجد سخن گفت. پیامبر(ص) فرمود: پاداشی که بخاطر شرکت نکردن در نماز جماعت صبح، از دست علی(ع) رفت، بیش از پاداش عبادت تمام شب است.

بخاطر همین فضیلت هاست که اگر تعداد نمازگزاران از ده نفر بیشتر شود،  اگر تمام آسمان ها کاغذ شوند و تمام دریاها مرکب شوند و همین طور تمامی درختان قلم شوند و فرشتگان بنویسند، حتی قادر به نوشتن پاداش یک رکعت از آن نیستند.

و همچنین نماز جماعت با تاخیر بهتر از نماز فرادی در اول وقت است.

ب) آثار اجتماعی:

نماز جماعت، مقدمه وحدت صفوف و نزدیکی دلها و تقویت کننده روح اخوت و برادری میان مردم است.

نماز جماعت، نوعی حضور و غیاب بدون تشریفات و بهترین راه شناسایی افراد است.

نماز جماعت، بهترین، بیشترین، پاکترین، و کم خرج ترین اجتماعات دنیاست و نوعی دید و بازدید رایگان و آگاهی از مشکلات و نیاز های یکدیگر و زمینه ساز تعاون اجتماعی بین آحاد مسلمین است.

خوب بیش از این شما را خسته نمی کنم و ادامه این بحث را در پست بعدی برایتان مطرح می کنم. پس منتظر پست بعدی و ادامه این مطلب باشید. 

آثار نماز جماعت

الف) آثار سیاسی:

نماز جماعت، نشان دهنده قدرت و اقتدار مسلمین و اتحاد میان قلب ها است.

نماز جماعت، تفرقه ها را می زداید، بیم در دل دشمنان خدا می افکند، منافقان را ناامید می کند و خار چشم بدخواهان می باشد.

نماز جماعت، نمایش حضور در صحنه و پیوند«امام» و«امت» است.

ب) آثار اخلاقی تربیتی نماز:

در نماز جماعت افراد در یک صف قرار می گیرند و عوامل تفرقه افکنی مانند: نژاد، زبان، وضعیت مالی و... را کنار می گذارند و در عوض صفا و محبت و هم نوع دوستی را در دل خویش می پرورانند و مومنان با دیدار یکدیگر در صف های جماعت احساس دلگرمی و قدرت می کنند.

نماز جماعت، عامل نظم و انضباط، صف بندی و وقت شناسی است. این نماز روحیه فردگرایی و گوشه گیری را از بین برده و نوعی مبارزه با غرور و خودخواهی به حساب می آید.

نماز جماعت، کینه ها و کدورت ها و سوء ظن ها را از بین می برد و سطح دانش و عبودیت و خضوع را در جامعه اهل نماز، افزایش می دهد.

به خاطر این همه آثار است که به نماز جماعت، آن همه توصیه شده است. حتی نابینایی وقتی از حضور پیامبر(ص)، اجازه خواست که به مسجد نباید، آن حضرت فرمود: از خانه تا مسجد، ریسمانی ببندد و به کمک آن، خود را به نماز جماعت برساند و نیز، نابینایانی که اجازه ترک شرکت در نماز خواستند، رسول خدا اجازه ندادند.

از طرف دیگر برخورد شدید نسبت به کسانی که به نماز جماعت اهمیت نمی دهند، نشان دیگری بر اهمیت و سازندگی آن است.

در حدیث آمده است که به چنان کسانی، همسر ندهید و معرف آن ها نشوید.