دو گروه نماز خوانند اما ...؟

در هنگامه نبرد حق و باطل (ایران و عراق)، عده ای جان بر کف، مهیای نبرد به صفوف رزمندگان پیوستند. عده ای به بهانه های مختلف هرگز به صفوف راهیان نور ملحق نشدند.

کم نبودند افرادی که تمام فعالیت آنها بین آشپزخانه و محل «قضای حاجت» سپری می شد. اینان در زمان جنگ نه خدمتی کردند، نه چیزی فهمیدند و نه دانستند که آمدن به این دنیا بهر چه بود اما هر دو گروه نماز می خوانند.

نماز یک جوان رزمنده، بامعنا بود و راهی به سوی داشت.

بشنوید از یکی از مهاجرین الی الله که در حیات مادی خود، راجع به نماز چگونه سخن گفت:

«زندگی واقعی در همین سنگرهاست از همین نمازهایی که در سنگرها برپا می شود و انسانهای پاک واقعی که مدتها دنبالشان بودم در اینجا هستند ...». (شهید مجید آذری، نجف آباد، کد شناسایی 10097590)

راستی به قول امام خمینی (ره)، «خدا با دلهای آنها چه کرده» و در نماز چه دیدند که اینگونه قضاوت می کنند؟ و در ادامه گفت: «راستی چه زیباست عشق بین انسان و خدا».

منبع: کتاب نماز شهیدان و شهیدان نماز، سیدمصطفی علوی؛ رضا حاجی آبادی، تهران، انتشارات سفیر اردهال.