پیامبراکرم صلی الله علیه و آله به حضرت على علیه السّلام مى‏فرماید:

 علامت بدبخت سه چیز است: 3. وخواندن نماز به فرادا       [تحریر المواعظ العددیة، ص: 244]

داستانک:

عَنْعَبْدِاللَّهِ ابْنِ مَسْعُودٍ - رَحِمَهُ الله - اِنَّهُ فاتَتْهُ تَکْبیرَةُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقَ رَقَبَةً وَ جاءَ اِلَى‏النَّبِىِّ – صلی الله علیه - فَقالَ یا رَسُولَ اللَّهِ فاتَتْنى تَکْبیرَةُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقْتُ رَقَبَةً هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاًفَضْلَها؟ فَقالَ: لا فَقالَ اِبْنُ مَسْعُودٍ ثُمَّ اَعْتِقُ اُخْرى هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاً فَضْلَها؟ فَقالَ: لا یَابْنَ‏مَسْعُودٍ! وَ لَوْ اَنْفَقْتُ ما فِى الْاَرْضِ جَمیعاً لَمْ تَکُنْ مُدْرِکَ فَضْلِها؛

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله به حضرت على علیه السّلام مى‏فرماید:

 علامت بدبخت سه چیز است: 3. وخواندن نماز به فرادا       [تحریر المواعظ العددیة، ص: 244]

داستانک:

عَنْ عَبْدِاللَّهِ ابْنِ مَسْعُودٍ - رَحِمَهُ الله - اِنَّهُ فاتَتْهُ تَکْبیرَةُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقَ رَقَبَةً وَ جاءَ اِلَى‏النَّبِىِّ – صلی الله علیه - فَقالَ یا رَسُولَ اللَّهِ فاتَتْنى تَکْبیرَةُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقْتُ رَقَبَةً هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاًفَضْلَها؟ فَقالَ: لا فَقالَ اِبْنُ مَسْعُودٍ ثُمَّ اَعْتِقُ اُخْرى هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاً فَضْلَها؟ فَقالَ: لا یَابْنَ‏مَسْعُودٍ! وَ لَوْ اَنْفَقْتُ ما فِى الْاَرْضِ جَمیعاً لَمْ تَکُنْ مُدْرِکَ فَضْلِها؛

عبداللّه ابن مسعود روزى به تکبیر اوّل نماز جماعت نرسید و براى جبران ‏ثواب آن یک بنده آزاد کرد،

 خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کرد: یا رسول الله من به ‏تکبیر اوّل نماز جماعت نرسیدم و جهت جبران آن یک بنده آزاد کردم. آیا با این کار آن‏ ثواب را درک خواهم کرد؟

حضرت فرمود: خیر،

ابن مسعود گفت: یک بنده‏ دیگر آزاد خواهم کرد آیا به ثواب خواهم رسید؟

حضرت فرمودند: خیر، اى‏ ابن مسعود اگر آنچه در زمین است در راه خدا انفاق کنی ثوابی که از دست داده ای را درک‏ نخواهى کرد.   [مستدرک الوسائل؛ جلد  6 ؛  صفحه 445 ]

قال صلّى اللّه علیه و آله: یا علیّ ...  للشقیّ ثلاث علامات: ...   3. و الصّلاة وحده

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله به حضرت على علیه السّلام مى‏فرماید:

 علامت بدبخت سه چیز است: 3. وخواندن نماز به فرادا       [تحریر المواعظ العددیة، ص: 244]

داستانک:

عَنْ عَبْدِاللَّهِ ابْنِ مَسْعُودٍ - رَحِمَهُ الله - اِنَّهُ فاتَتْهُ تَکْبیرَةُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقَ رَقَبَةً وَ جاءَ اِلَى‏النَّبِىِّ – صلی الله علیه - فَقالَ یا رَسُولَ اللَّهِ فاتَتْنى تَکْبیرَةُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقْتُ رَقَبَةً هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاًفَضْلَها؟ فَقالَ: لا فَقالَ اِبْنُ مَسْعُودٍ ثُمَّ اَعْتِقُ اُخْرى هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاً فَضْلَها؟ فَقالَ: لا یَابْنَ‏مَسْعُودٍ! وَ لَوْ اَنْفَقْتُ ما فِى الْاَرْضِ جَمیعاً لَمْ تَکُنْ مُدْرِکَ فَضْلِها؛

عبداللّه ابن مسعود روزى به تکبیر اوّل نماز جماعت نرسید و براى جبران ‏ثواب آن یک بنده آزاد کرد،

 خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کرد: یا رسول الله من به ‏تکبیر اوّل نماز جماعت نرسیدم و جهت جبران آن یک بنده آزاد کردم. آیا با این کار آن‏ ثواب را درک خواهم کرد؟

حضرت فرمود: خیر،

ابن مسعود گفت: یک بنده‏ دیگر آزاد خواهم کرد آیا به ثواب خواهم رسید؟

حضرت فرمودند: خیر، اى‏ ابن مسعود اگر آنچه در زمین است در راه خدا انفاق کنی ثوابی که از دست داده ای را درک‏ نخواهى کرد.   [مستدرک الوسائل؛ جلد  6 ؛  صفحه 445 ]