چشمة ((رَبّنا))

از قبیله بلا ، از تبار محنتم

آشنای مبتلا از دیار غربتم

زخمی جدایی ام ، داغدار غیبتم

بیش از این نمی توان صبر کردن ای خدا

***

پای اشک می کند از مسیر دل عبور

می رسد به اشتیاق ، تا به خلوت حضور

دیده نوش می کند جرعه ای شراب نور

می نهد دوباره روی ف سوی قبلة دعا

***

گشته ام ز خود رها ، با تو عهد بسته ام

بی تو در درون خویش ، دلشکسته ، خسته ام

روز و شب به انتظار ،  در رهت نشسته ام

این دل غریب من با تو گشته آشنا

***

مستحق یک نگاه ، تشنة اجابتم

پای دل نهاده در مرز استجابتم

عشق اسمانی ام ، شاهد نجابتم

راه دیده باز هم می رسد به انتها

***

بر لبم شکفته است غنچة نیایشم

بغض مانده در گلو بسته راه خواهشم

دست دل کجا برم؟پای جان کجا کشم؟

در قنوت صد نیاز ، می زنم تو را صدا

***

شمع و جمع و سوختن، از غمم روایت

اشک گرم و آه سرد ، از دلم حکایتی

گوئیا نداشته درد غم نهایتی

سرنوشت عشق نیست ، جز ثبوت مدّعا

***

ذرّه ذرّه وجود، مست و آشنای تو

بینوای بی دلم ، دل پر از نوای تو

بگذرم ز هر چه هست، در پی رضای تو

هر که فانی تو شد ، یافت چشمة بقا

***

در کویر سینه ام ، چشمه های ((ربنّا))ست

بر لبم شکوفة ((آتِ ما وَعَدتَنا))ست

بندبند هستی ام ، ترجمان این دعاست:

((لاتُزِع قلوبَنا بعدَ اِذ هَدَیتَنا))

***

باز فجر بی قرار، چنگ می زند به دل

از سرشک دیدگان مانده پای دل به گِل

نغمة اذان صبح ، کرده خواب را خجل

باز هم به سینه آه ، باز هم به لب نوا

جواد محدثی