قال علی علیه السلام : یا مالِک
وَ اِذا قُمْتَ فی صَلاتِکَ لِلنّاسِ فَلا تَکُونَنَّ مُنَفِّراً وَ لا مُضَیِّعاً فَاِنَّ فِی النّاسِ مَنْ بِهِ العِلَّةُ وَ لَهُ الْحاجَةُ، وَقَدْ سَأَلْتُ رَسُولَ اللّه صلی الله علیه و آله وسلم حینَ وَجَّهَنی اِلَی الْیَمَنِ کَیْفَ اُصَلّی بِهِمْ؟ فَقالَ: صَلِّ بِهِمْ کَصَلاةِ اَضْعَفِهِمْ، وَ کُنْ بِالْمُؤْمِنینَ رَحیماً.1
علی علیه السلام فرمودند:
هنگامی که برخاستی و خودت را مهیّا ساختی تا با مردم نمازگزاری، نماز را چندان طولانی مخوان که مردم را پراکنده سازی، و سریع و تند هم مخوان که آن را تباه کنی، زیرا در میان مردمی که با تو نماز می گزارند، کسانی هستند که علیل و بیمار و ناتوان یا گرفتارند. من از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم هنگامی که مرا برای تبلیغ اسلام به یمن می فرستاد پرسیدم: چگونه با مردم نماز بگزارم؟ حضرت فرمود: با آنها مانند ناتوانترین آنان نماز گزار، وبر حال مؤمنین ترحم کن.