نماز، نغمه راستین روح آدمی است. نماز تحصیل معانی و مفاهیم عالی عرفانی را برای نمازگزاران آسان می‌کند و صفابخش درون و آرام‌بخش روان انسان است؛ همچنین مایه فروتنی و نشاط روح و حلال مشکلات است و غم‌ها را از دل می‌زداید. در پرتو نماز و رابطه با خدا، صبر و خویشتن‌داری در انسان حاصل می‌شود. انسان در تمامی لحظه‌های زندگی‌اش به بی‌نیازی نیازمند است که مشکل او را بدون منّت حل می‌کند؛ بی‌نیازی که قدرتش همیشه خواهد بود. انسان وقتی طعم شیرین عبد بودن را می‌چشد و بندگی خود را به یقین حس می‌کند از همه جا و همه کس دل می‌برد و به جایی دل می‌بندد که تمامی قدرت‌ها به دست اوست و همه لطف اوست که تمامی موجودات بر سر سفره گسترده او هستند.
از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که می‌فرماید: «نمازهای پنج‌گانه به نهر جاری گوارایی می‌مانند که بر در خانه‌هایتان روان است و هر روز پنج بار خود را در زلال آن شست‌وشو می‌دهید. بنابراین، دیگر هیچ پلیدی باقی نخواهد ماند.»1 در جایی دیگر می‌فرماید: «نماز، چهره شیطان را سیاه می‌کند.»2 حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: «نماز، گناهان را مانند ریزش برگ درختان فرو می‌ریزد.»3 از حضرت امام محمدباقر علیه السلام نقل شده است که می‌فرماید: «نماز کامل، جایگاه و خانه اخلاص است و باعث دوری از کبر و خودپسندی می‌شود.»4 همچنین حضرت امام جعفرصادق علیه السلام می‌فرماید: «اگر خداوند از کسی یک نمازش را قبول کند، او را عذاب نمی‌کند».5

برچسب :
نوشته شده در سه شنبه 1395/3/11 توسط rasoul1517 | لينك ثابت | (0) نظر