۱ - نماز از سنتهاى دین و مایه خشنودى پروردگار و راه روشن پیامبران است .

۲ - نمازگزار از محبت فرشتگان و هدایت و ایمان و نور شناخت و روزى با برکت و راحتى بدن برخوردار است .

۳ - نماز مایه ناخشنودى شیطان و سلاحى بر زیان کافر و باعث استجابت دعا و پذیرش اعمال و توشه مؤ من از دنیا به سوى آخرت است .

۴ - نماز شفاعت کننده اى میان نمازگزار و فرشته مرگ و همدمى در قبر وى و بسترى زیر پهلوى او و پاسخى براى نکیر و منکر است .

۵ - نماز آدمى را به هنگام محشر، ناجى بر سر او و نورى بر سیما و پوشش ‍ بر بدنش و حجابى میان او و آتش و حجتى میان وى و پروردگارش ‍ مى باشد، باعث رهایى بدن او از آتش است .

۶ - نماز وسیله عبور از صراط و کلید بهشت و مهریه حوریان و بهاى بهشت است .

۷ - آدمى به وسیله نماز به بالاترین درجه مى رسد، زیرا نماز تسبیح و تهلیل و تکبیر و تمجید و تقدیس و دعا و سخن است .

(جامع احادیث الشیعه ، ج 4، ص 22 - الحکم الزاهره ، ص 276)