آنتونی بارنت می نویسد : عادت به استحمام که در عصر جدید درمغرب زمین متدوال شد است شاید در پیشگیری از بیمارها همان اندازه موثر بوده است که مراقب از منابع آب اثر داشته است . در سال 1842 وقتی که از یک کارگز معدن در ” لانکاشایر” می پرسند ، کارگران زغال کش هر چند وقت یکبار بدن خود را می شویند ؟ او جواب می دهد : آنها هیچوقت بدن خود را نمی شویند ؟1؟ من هم هیچوقت بدن خود را نمی شویم ، پیراهن من چرک بدنم را پاک می کند ....!؟
و از آن گویاتر ، یادداشتهای روزانه دریاسالار ساموئل پپیز است که با شادی درباره پیدا کردن بیست شپش در یک شب ، در موهای سر خود نوشته است : ” روزهای روز بود که این اندازه نداشتم ، بنابراین امشب با رضای خاطر فراوان به رختخواب رفتیم !؟!
گته های این نویسنده آمریکایی نشانگر این موضوع است که غرب به ظاهر متمدن ، تا گذشته نه چندان دور ، به اهمیت استحمام و دوری از کثافات در پیشگیری از بیماریها ناآگاه بوده است و شاهد این مدعا نیز بروز اپیدمی های بزرگ بیماریهای مانند ”تیفوس ”است که در قرن اخیز به علت عدم رعایت نظافت شخصی به مرگ و میرهای حشتناک و نابودی انسانهای بسیاری منتهی شده است .در حالیکه تاریخ مسلمانان بندرت شاهد اپیدمی های اینچنین مرگبار حتی در قرنهای دور بوده است .