نماز و نقش آن در زندگی بشر

نماز ارتباط صمیمانه ای است میان انسان و خدا. نماز تسلی بخش دلهای مضطرب و خسته و مایه ی روشنی و صفای باطن است. در قرآن نامهای دیگری نیز در مورد نماز نقل شده است: صلاه، ایمان، تسبیح، قرآن، رکوع، قنوت، قیام، سجده امانت، استغفار و ذکر. نماز ستون دین، بهترین و استوارترین برنامه ی آدم سازی است.نمازگزار با خدایش به راز و نیاز می پردازد. نماز انسان را فرشته ی خود می کند؛ چرا که نمازگزار از هر بدی پاک می شود. انسان با نماز از احساس تنهایی خلاص می شود، گویی از نو متولد شده و یأس و ناامیدی در آسمان روح وی دیده نمی شود. لذا با گامهای استوار به سوی زندگی پیش می رود. هیچ عملی نزد خداوند محبوب تر از نماز نیست، پس هیچ کاری از کارهای دنیا نباید انسان را از نماز غافل سازد. در اسلام هیچ واجبی بالاتر از نماز نیست. ادیان آسمانی نیز در دعوت به عبادت خدا و دوری از طاغوت، با هم متحد بودند و وظایف گوناگون را بر عهده ی بندگان می گذاشتند و وجه مشترک تمامی آنها، اقامه ی نماز است.

منبع: کتاب نماز راه پیروزی بر مشکلات، علی محمد حیدری نراقی، انتشارات مهدی نراقی، قم.

برتری نماز

قال امیرالمؤمنین علیه السلام:

اوصیکم بالصلاة و حفظها، فانها خیر العمل و هی عمود دینکم.

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:

شما را به نماز و مراقبت از آن سفارش می کنم چونکه نماز برترین عمل و ستون دین شماست .

بحار، ج 82، ص 209

حدیث سیزدهم

1- نماز از واجبات الهی است:

«إِنَّ الصَّلاَةَ کَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ کِتَابًا مَّوْقُوتًا »

«نماز، وظیفه ثابت و معیّن برای مؤمنان است.»

"کتابت" کنایه است از واجب بودن و واجب کردن، پس طبق این آیه، نماز بر مؤمنان نوشته و واجبی است دارای وقت.

2- بر پاداری نماز از صفات مؤمنان حقیقی است:

«الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ مِمَّا رَزَقثْنَاهُمْ یُنفِقُونَ »

«آنها که نماز را برپا میدارند و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند.»

3- محافظت از نماز، نخستین نشانه عملی تقوا و معاد باوری است:

«...وَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُمْ عَلَى صَلاَتِهِمْ یُحَافِظُونَ »

«...آنها که به آخرت ایمان دارند و به آن(قرآن) ایمان می‌آورند و بر نمازهای خویش، مراقبت می‌کنند.»
تا آنجایی که به پای بندی نماز در میدانِ جنگ تأکید شده است.

4- نماز، نخستین نشانه حکومت صالحان در روی زمین است:

«الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ ...»

«کسانی که هرگاه در زمین به آنها قدرت بخشیم، نماز را برپامیدارند... »

5- نماز باز دارنده از زشتیها و بدیها:

«...وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَ الْمُنکَرِ...»

«...ونماز را بر پادار، که نماز (انسان) را از زشتیها و گناه باز میدارد...»

سیاق آیات شاهد بر این است که منظور از این باز داری، بازداریِ طبیعت نماز از فحشاء و منکر است.

البته بازداری آن به نحو اقتضاء است نه علیت تامه، که هر کس نماز خواند، دیگر نتواند گناه کند؛ یعنی نمازی که با رعایت آداب و شرائط مطلوبِ شرع، انجام یافته قدرت باز دارندگی از گناه را دارد، به شرطی که خود شخص اراده بر انجام گناه نداشته باشد.