رشد اخلاقی و عرفانی به نوعی تربیت روحی نیاز دارد و هر فرد برای دست یابی به فضایل اخلاقی و کمال می بایست تربیت گردد تا پس از گذراندن مراحل مختلف، رشد معنوی خود را محقق کند. در غیر این صورت، بدون توجه به این مراحل و بدون آگاهی های کافی در چگونگی سیر و سلوک، رسیدن به مراحل رفیع اخلاقی و روحی ممکن نیست. به همین دلیل، عرفا و علمای اخلاق نیز همواره به کمک استاد و رهنمودهای او به مراحل بالای اخلاقی رسیده اند.
نماز یکی از مهم ترین و عالی ترین نمادهای عرفانی و اخلاقی است. اهل معرفت گویند: «باب عبادات مطلقا ثنای معبود است، منتها هر یک از آن ها ثنای حق است، به نعتی از نعوت و اسمی از اسما؛ مگر نماز که ثنای حق است به جمیع اسماء و صفات» پس برای رسیدن به مراحل عالی نمازگزاری آن هم به طور پایدار و آگاهانه، گذراندن مراحل مقدّماتی ضروری است؛ مراحلی که طی کردن آن ها جز در سایه تربیت و رهنمود استاد ممکن نیست. نمازگزار با گذراندن این مراحل، با نماز انس می گیرد که با توجه به اهمیّت و ضرورت انس با نماز، در این فصل به بیان این مراحل می پردازیم.

1- شهید محمدضا احمدی:

دست از قرآن، نماز جماعت و جمعه بر ندارید چون خوشبختی و آینده شما در آن نهفته است.

2- شهید محمدرضا ادهم:

راه‌های اعلام همبستگی ما با اسلام و انقلاب این است که در نماز جماعت و در مساجد شرکت کنیم و نماز جمعه را هر چه با شکوه‌تر برپا کنیم.

3- شهیدعلی اصغر پرورده:

برادران مسلمان و خواهرانم، نماز معیار قبولی طاعت‌هاست، پس نماز جماعت را ترک نکیند. شما فکر می‌کنیدکه شهدا از چه طریق به این سعادت رسیده‌اند. مطمئن باشید که از طریق همین نماز جماعت‌هاست.

4- شهید علی اصغر پناه‌زاده:

نمازهای جمعه را که عامل وحدت مسلیمن است هر چه با شکوه‌تر برگزار کنید و از شرکت در آن غافل نباشید.

5- شهید محمدنبی تقوایی:

نماز جمعه و جماعت را که مظهر وحدت و روشنگری است؛، بدون عذر شرعی رها نکیند.

6- شهید مهدی تقوایی:

مردم قهرمان، سعی کنید که اتحاد خود را با شرکت در نماز جمعه و اجتماعاتی از این قبیل اعلام کنید.

7- شهید غلامحسین جعفری مرزام:

سنگری به استقامت سنگر مسجد هرگز ندیده‌ام و کسی نخواهد دید. این بزرگ سنگر را حفظ کنید. در نماز جماعت که پشت دشمن خارجی و داخلی را می‌شکند، حاضر شوید.

8- شهید ابوالقاسم حجتی:

رمز پیروزی انقلاب اسلامی توحید بود و نماز جمعه و جماعات تجلی توحید است. سعی کنید مساجد خالی نگردد.

9- شهید حسن شریفی:

نماز جمعه و دعاهای کمیل را خالی نگذارید چون همین دعاها و نمازهاست که ارتباط ما را با خدا بیشتر می‌کند و قلب‌ها نسبت به هم نزدیکتر می‌شوند.

10- شهید محمدرضا شکوری:

نماز جماعت و نماز جمعه را به خوبی و با شکوه انجام دهید. زیرا که قلب‌ها متصل شده و کینه‌ها را از میان برود و در نتیجه دشمن نمی‌تواند این قلب‌های بهم فشرده و استوار را از هم جدا کند و این اتحاد شما باعث می‌شود که وحشتی عظیم در دل آنان بیفتد.

11- شهید حسن شهرابی:

همیشه رضای خدا را در نظر بگیرید و نماز جمعه و جماعات را فراموش نکنید.

12- شهید علی اکبر علیئی:

سنگر انقلاب، نماز جمعه است. این مکان مقدس و شریف خار چشم تمام دشمنان است.

13- شهید محمدغریب بلوک:

پیام من به امت حزب الله این است که نماز جماعت را بپا دارند که ما برای نماز می‌جنگیم.

14- شهید علی رضا فتحیانی:

وصیت من به ملت مسلمان، غیور و عزیز این است که به یاد خدا و با نام خدا و در راه خدا باشید و بری خدا زندگی کنید و نماز جماعتتان را به پا دارید و فراموش نکیند که دنیا به آخر می‌رسد.

15- شهید تقی قنبری:

سفارشی دارم و آن اینکه برادران و خواهران در نماز جمعه و جماعت شرکت داشته باشید و با هم مهربان و در حق یکدیگر گذشت داشته باشید.

16- شهید مجید کمالپور:

به خوهران و برادرانم توصیه می‌کنم که به خدا بیشتر توسل جوئید. دعای کمیل، نماز جمعه، دعای توسل را از یاد نبرید و به نماز جماعت بیشتر اهمیت دهید.

17- شهید علی اکبر گیوه‌چی:

در نماز جماعت و دعای کمیل شرکت کنید که خار پشمی برای دشمنان اسلام باشید.

18- شهید علی اکبر مؤذنی:

ملت مسلمان ما آنهایی هستد که در سیل خروشان مشتاقان الله، در نماز جمعه شرکت می‌کنند.

19- شهید حجت الاسلام و المسلین عبدالله میثمی:

دشمنان ما تمام کوششان این است که ما را از صحنه کنار بزنند و بهترین تشکّل ما برای نمایش حضور مردم در صحنه نماز جمعه‌های ماست و اینها درصدد آن هستند که این اجتماعات خدایی- سیاسی را از ما بگیرند.

20- شهید رضا نصرتی گورتانی:

هر کس نماز جمعه را عمداً ترک کند و نرود مسئول خون شهداست.

21- شهید علیرضا یزدی:

نماز جمعه، دعای کمیل و مناجات با خدا و طلب یاری از خدا را فراموش نکنید زیرا تمام پیروزی‌ها و موفقیت‌های ما بواسطه امدادهای غیبی است.

منبع: سایت راسخون

باید ای دل اندکی بهتر شویم
یا نه ، اصلاً آدمی دیگر شویم
 

          از همین امروز ، هنگام نماز
          با خدا قدری صمیمی تر شویم
 

               مثل رویای درخت و روح گل
               زیر احساسات باران ، تر شویم
 

با همه افسردگی ، امیّدوار
آتش در زیر خاکستر شویم
                                                           سید حسن ثابت محمودی

جایگاه تکرار، در ایجاد انس با نماز قابل چشم پوشی نیست؛ زیرا بدون تکرار عمل، فرد نمازگزار نمی تواند به مرحله ای برسد که با نماز خو بگیرد.
چون تکرار یک عمل سبب تسلط بر آن کار و سهولت آن می شود، هم چنین برنامه نظام مفید رفتاری را موجب می گردد، در تکرار عبادت نیز تقیّد و ضمانت اجراییِ درونی در نزد شخص نمازگزار بیشتر می شود که همان انس با نماز است.
از این رو، تکرار عملِ عبادت نباید امر بیهوده ای تلقی شود. این که انسان باید در همه حال خدا را عبادت کند، رهنمون اصلی تکرار عبادت است و ثبات قدم مؤمن را جلوه گر می سازد. از این رو، می توان گفت ایمان واقعی انسان را در مسیر عبادت ثابت قدم می کند. کسی که استمرار در عبادت را برای خود دشوار ببیند، به جوهره ایمان دست نیافته است. باید دانست همان طور که استمرار گناه، قلب را می خشکاند، دوام بر اطاعت، دل را احیا می کند. از این رو امام صادق (ع) می فرماید: «اَلْاِبْقاءُ عَلَی الْعَملِ حَتّی یَخْلُصَ اَشَدُّ مِنَ الْعَمل؛ باقی ماندن بر عمل تا این که خالص شود، از خود عمل سخت تر است.»1
سیره انبیا و ائمه (ع) نیز نشانگر این اصل مهم است که عبادتِ پروردگار مشروط به زمان یا مکان خاصی نیست. حضرت ابراهیم (ع) حتّی در زمانی که به سوی آتش پرتاب می شد، نام و یاد خدا را در دل داشت و او را صدا می کرد.2

نماز ظهر عاشورا را اول وقت می‌خوانیم؟

حرفه‌اش عکاسی بود و سوگواری‌های روز عاشورا را به تصویر می‌کشید. از حالت دوربین به دست گرفتنش، و از صحنه‌هایی که برای تصویربرداری انتخاب می‌کرد، به راحتی می‌شد فهمید که توی کارش مهارت خاصی داره و اجازه نمیده هیچ سوژه بکری از دید دوربینش مخفی بمونه. دو یا سه ساعت بود که توی همهمه جمعیت حواسم بهش بود. از دقتی که توی کارش می‌دیدم لذت می‌بردم. اما درست نزدیک ظهر با تعجب دیدم که دوربینش رو جمع کرد و توی کیفش گذاشت و به سرعت به سمت مسجد دوید!
برام خیلی جالب بود که بدونم چرا این کار رو کرد، در حالی که باز هم می‌تونست تصاویر زیبایی از روز عاشورا ثبت کنه. برای همین دنبالش رفتم و ازش دلیل کارش رو پرسیدم. با یک لبخند، اینطور جواب من رو داد که:
دوست دارم در تصویری که خدا از نمازگزاران اول وقت روز عاشورا می‌گیره، به عنوان سوژه حاضر باشم، نه به عنوان عکاس ...
و رفت و در صف اول نماز جماعت ظهر، برای عبادت خدا و برای حضور در این تصویر یادگاری، ایستاد.
ما چطور؟ بیاییم ما هم روز عاشورا نماز جماعت و اول وقت ظهر را فراموش نکنیم.

نماز ظهــــر عاشورا چه زیباست
بیا بنگــر، ببین مولا چه تنهاست
بیا ای دل که ما هم سجده آریم
به مــــولای غریـب یاری رسانیم

در عاشورا کدام طرف می‌ایستیم؟

نمی‌دونم شعار میدم یا نه؟
نمی‌دونم راست میگم یا دروغ؟
وقتی پاش می‌افته باد تو سینه میندازم، سرم رو بالا می‌گیرم و میگم: اگه من توی کربلا بودم، اگه من روز عاشورا توی اون میدان بلا بودم، حتماً می‌رفتم توی سپاه حسین ابن علی.
ولی، از کجا معلوم؟
شاید اگه توی کربلا بودم، مثل خیلی‌ها که شب عاشورا جا زدن، مثل خیلی‌ها که شب عاشورا دین رو به دنیا فروختند، امام رو تنها میذاشتم.
شاید هم بدتر؛ اگه نه در کنار حق، که درست در نقطه مقابل حق بودم چی؟
الان هم وضعیت خیلی فرق نمیکنه. الان هم امام زمان ما(عج) منتظر یاری ماست. الان هم ممکنه مجبور باشیم بین حق و باطل یکی رو انتخاب کنیم. باید خیلی دقت کنیم، چون ممکنه همه ما مثل حر نباشیم که به اشتباهاتمون پی ببریم.

خدایا؛ ما را یک دم و حتی کمتر از یک دم، به خودمان وامگذار

نوشته‌ای از: جاده دوستی

انسانی که با معبود خود مناجات می کند، به شناخت خود نیازمند است؛ چون از رهگذر شناسایی نیازهای درونی خویش است که ضرورت روی آوردن به خداوند را درک می کند. وقتی انسان به فقر ذاتی خود پی می برد1 و می فهمد که در این جهان بزرگ نقطه کوچکی بیش نیست و در می یابد که آفریده خداوند متعال است، آن گاه نماز را چون قطره ای با دریای بی کران وجود در اتّصال می بیند.
انسان در ارزیابی سیر وجودی خود از عوالم قبل از این دنیا (عالم زَر و بطن مادر) تا عوالم بعد از این دنیا(برزخ و قیامت)، به این نکته پی می برد که مدّت زمان زندگی او در این دنیا، در مقایسه با زندگی جاوید او بسیار اندک است.